Van Sabie terug naar Johannesburg (de cirkel is rond)

Zondag 19 juni mochten we “uit” ontbijten. Het is hier laagseizoen, dus geen kok in huis. Met de auto gingen we naar B&B Woodsman, klein stukje van ons guesthouse. Het was koud, 6 graden. Dan denk je, lekker naar binnen, maar alles is hier gebouwd op heet weer, binnen moet het koel blijven. Dat was het ook. We hadden expres onze lange broek aan (korte mee). Na het full English breakfast (pffff, dat psst gewoon niet), zijn we naar het einde van de Panoramaroute gereden, zo’n 80 km verderop, toen dus voor ons, het begin van de route. De Panoramaroute is een autoroute, langs de grootste beboste gebieden van ZA, rond de blyderivierspoort, de op 2 na grootste kloof van de wereld. Er zouden steeds stops met uitzichtpunten zijn, op deze route. Eerste stop, three rondavels viewpoint. Wij erheen, entree gevraagd, bij ieder punt apart, dat kan. Maar, dat internationale geïnteresseerden, het dubbele moeten betalen, als Zuid-Afrikanen, is belachelijk. We hebben het hier niet over een eurootje, maar over Efteling prijzen, discriminatie van de toerist. Toch maar betaald. Ik zie ook wel dat het uitzicht schitterend is, of je door een ansichtkaart loopt, maar kan het verschil niet plaatsen. Bij de Bourky’s Luck Potholes, nog x geprobeerd, een waterspektakel, door de jaren heen ontstane Potholes. Schitterend, en leuk om rond te lopen. Toen de Pinnecle Rock, alleen een steen bleek, waar je naar kon kijken, terwijl ons een wandeling naar een waterval beloofd was, waren we er klaar mee. Die watervallen willen toch al niet zo lukken deze reis. Wat doen we? Terug naar Sabie, inmiddels nog een km of 40. Biertje met uitzicht (stuk goedkoper), boodschappen en we gaan lekker baaien op ons balkon. Mooi uitzicht over de tuin, en nog lekker ook.

Maandag 20 juni was een bewolkte dag. We hebben zeker geen haast, eerst maar rustig ontbijten en daarna terug naar Graskop. We wilde in de kloof gaan wandelen. Bij Graskop kwamen we echter terecht, midden in een demonstratie (oeps, deuren op slot), ook was het verschrikkelijk mistig. 3x naar de lift gereden, die ons in de kloof moest brengen, maar mist bleef. Tussendoor naar Pelgrimsrest geweest, oud goudzoekersdorpje, echt nog in oude stijl, heel leuk. Weer terug in Graskop, dan maar eerst een bakkie, wie weet is daarna de mist weg. We zagen bij een tentje de deur open, maar bleken toch dicht. Alles is dicht ivm de demonstratie, zo ook, de lift naar de kloof, haha… we vonden het al lekker rustig daar, maar er zat zelfs niemand in het betaalhokje. Er blijkt nogal wat criminaliteit in Graskop. De demonstratie was tegen de politie, die hier niet goed tegen op blijkt te treden, terwijl de bewoners daar extra voor moeten betalen. Tja, dat snap ik, maar wij maken maar dat we wegkomen. Terug naar Sabie, naar de car wash, onze witte Nissan ziet een beetje oranje en moet schoon ingeleverd worden, bakkie in een waterig zonnetje en maar even naar de Sabie waterval gelopen. Nou nou, eindelijk een waterval gezien, maar of die de naam waterval waardig was, ik weet het niet. Auto opgehaald, weer wit. Dan maar onze zooi opruimen, van de 38 tasjes, weer 2 koffers, een rugzak en een rolkoffertje maken. Route uitstippelen voor morgen, met een drankje bij de hand. Klaar is klaar. ’s Avonds Afrikaans uit eten in de stad. Bobotie en mix grill van Krokodil, Gemsbok en Koedoe.

Dinsdag 21 juni hebben we de cirkel rond gemaakt van Sabie terug naar Johannesburg, Kempton Park. Deze reis ruim 4000 km gereden, door 4 Afrikaanse landen, wat was het schitterend. Na het ontbijt, rond 9 uur, vertrokken. We kiezen ervoor om niet over de snelweg te rijden, maar genieten nog van mooie uitzichten, op grote hoogte, aan de andere kant van de Panoramaroute. We komen zo hoog, het lijkt wel maanlandschap, schitterend, met dat rode zand. In Middelburg, jaja, was een Mac Café, dan weet je dat je goede koffie hebt, dus meegepikt. Verder beetje zoeken ivm onze eigen route, maar rond half 4 waren we terug bij Johannesburg, waar we 4 weken geleden onze eerste overnachting hadden. Woensdagavond vliegen we terug naar Nederland, om vanaf donderdagochtend terug te kijken op een geweldige reis, herinneringen om nooit te vergeten.

Krugerpark ZA

Woensdagavond 15 juni, we hebben een klein hutje met een bed, wastafel en koelkast (heel belangrijk), een gezamenlijke badkamer (als op een camping) en keuken. Wij dachten, ingerichte keuken, met gezamenlijke potten/pannen en bestek. Maar, die keuken bevat om precies te zijn, een wasbak en een kookplaat, punt. Sta je dan met je yoghurt met banaan en koffiesticks, voor het ontbijt. Maar, ze zijn in Kruger niet gek, er wordt van alles verkocht in de winkel, multifunctionele bekers, eerst yoghurt, dan sap, dan koffie en ’s avonds rosé. En we hebben een multifunctionele koekenpan, om water te koken. Ze hadden ook een mini fluitketel, maar daar kunnen we de knoflook niet in bakken. We willen met minimale middelen, het maximale bereiken. Ofwel, beetje aan tobben. Dat hoort ook bij dit soort reizen, zelf braaien en ontbijten is toch het leukst. Om 20.00 uur begon onze nacht gamedrive. Het is hier wat drukker dan in de kleine parken, waar we al geweest zijn. Er kwam een mega truck voorrijden, daar alleen al werd je verdrietig van. Dan zal ik nog een geheim vertellen, ’s nachts is het donker en zie je niets. Er waren lampen om oogjes te spotten. We hebben vooral nijlpaarden, op land, gezien. De komen na zonondergang het water uit, om te grazen. Overdag gaat dat niet, hun huid kan niet tegen de zon. Nu dus wat rond zien grazen, op hun korte pootjes. Na 2 uur, net voor het einde, ook nog een olifant. Of ik dit leuk vond, nee, zeker niet. Morgen bij daglicht gaan we zelf wel spotten. Ook nog eens hartstikke laat ;-). Wij zijn deze weken tussen 20.30 en 21.30 uur naar bed gegaan. Eerst omdat het berekoud was, maar nu ook wel omdat je zoveel te verwerken hebt. We hebben die 10 uur, op een nacht, echt nodig. Je krijgt vanzelf een heel ander ritme (bevalt me wel).

Donderdag 16 juni merkte we weer dat we echt in toeristisch gebied zitten. Net na 5 uur begonnen er al auto’s te rijden, voor een ochtend gamedrive. Wij hadden die behoefte niet en werden net na zevenen, toen er ook gepraat ging worden, echt wakker. Gelukkig maar 1x naar de wc geweest, net na 5 uur, toen de geluiden begonnen. Dat naar buiten is toch wel koud ’s nachts. ’s Morgens dus, self making breakfast. Bleek er gekookt water uit de kraan te komen, in de gezamenlijke keuken. Kijk dat is luxe. Heb nu de koekenpan gebruikt als bord, die waren we nog vergeten. En brood getoast, dus al volop munifuncioneel. Tafel klaar maken, buiten. De zon schijnt. Shit, hier geen apen die je eten meenemen, maar knalblauwe vogels gingen er bijna met het brood vandoor. Had het net op tijd door, zn snavel stond er al in. Zattie ook nog op tafel te schijten, nou hoe natuurlijk wil je het hebben. Prima ontbijtje, inpakken en rond 9 uur reden we weg. Vandaag richting andere kant van het Krugerpark, waar we ook nog 2 nachtjes blijven. Lekker door het park gereden, dieren spotten, tussendoor een bakkie bij een restcamp en weer verder. Vandaag weer een boze olifant op ons pad. We stonden tussen hem en zn familie in, kon hij niet waarderen. Toch maar ff de auto in zn achteruit gezet. Rond 3 uur waren we in ons volgende restcamp, Pretoriuskop, lijkt stuk groter en nog toeristischer. We stonden zelfs in de rij, om in te checken. Klein “ rijtjes” huisje, is van ons, de komende 2 nachten. Zelfde als vorige, een bed, wastafel en koelkast en buiten een tafel/stoeltjes en een braai. Best geinig, 6 buren, die allemaal de braai aan hebben, volop vuurtjes. Beetje tobben met de artikelen die we tot onze beschikking hebben, maar top etentje zo. Weer een heerlijke dag.

Vrijdag 17 juni, na ons selfservice ontbijt, we worden steeds handiger, zaten we om 8 uur in de auto. Het was koud, 8 graden om 8 uur, 9 uur 16 graden en 10 uur 23 graden, maar buiten ontbijten bij 8 graden, is echt camperen. Maar, vandaag, we hebben er jaren over gedaan, we zaten pas op 4 van de big 5. We hebben vandaag, in 1 dag, wel een hele lange dag, de big 5 gespot. De ochtend begonnen met de buffels, hele groep, de olifant, ook met kleintjes en, net voor de koffie, de leeuwen. Daar stonden zoveel auto’s bij, en ze waren zo ver weg dat we maar snel doorgereden zijn. We zijn tenslotte in Tembe elephant park, al verwend, met leeuwen op de weg (je raakt verpest he). Halverwege de middag, 3 neushoorns, langs de kant van de weg. De volwassenen zijn hier “ beschadigd”, de hoorn is afgezaagd. Heel ander gezicht dan in eSwatini, maar begrijpelijk met het oog op stroperij. Dit park is zo immens groot en toeristisch, valt niet goed te controleren. Wij zijn meer van de kleinschalige parken, maar toen we rond 3 uur een luipaard over zagen steken, waren we toch blij hier te zijn. Nog nooit in het wild gespot. Hij liep op zn gemakkie de weg over, toen we aan kwamen rijden. Helaas ging het toch iets te snel, voor een mooie foto, in het gras was hij snel onzichtbaar. Maar, check, afvinken die 5. Rond 4 uur terug bij ons kamp, we gaan maar weer braaien, beetje aan tobben.

Zaterdag 18 juni zitten we iets over 8 uur in de auto. Alles weer ingepakt (het lijkt of we steeds meer zooi krijgen, maar alles is nu verdeeld over 38 tasjes), na 3 nachten Krugerpark, gaan we door naar Sabie, een stadje net buiten Krugerpark, ruim 80 km rijden. Eerst nog 2,5 uur door Kruger, beetje spotten en bij de Paul Kruger uitgang, het park verlaten. We komen een soort plaza tegen, waar we een bakkie hebben gedaan, met een mega chocoladecake. Gisteren vroegen we, in Kruger, wat is de cake van de dag? Dat was toen, dat er geen cake gebakken was, ook lekker. Nou, dat hebben we vandaag ingehaald. We rijden naar een wat “betere” buurt in Afrika, lijkt het, hoewel je dat aan de weg dan weer niet zal zeggen, potholes overal. Het stadje Sabie, heeft allemaal stenen huizen / gebouwen, de omgeving is groen, veel macadamia bomen (de noten komen blijkbaar hier vandaan). We slapen 3 nachten in een guesthouse, in de stad, een klein boven appartementje met balkon. Ziet er top uit en lekker weer “thuis” douchen en naar de wc, heerlijk, niet ’s nachts eerst je trui en slippers aan, voor het plassen en daarna koude voeten hebben. Einde middag zijn we naar de brewery gelopen, kleine bierproeverij van de streek, weggespoeld meet een pizza. Di is een prima plek, voor de komende dagen.

Van Machubo (Moz) naar Hlane Royal NP (eSwatini)

Maandag 13 juni gingen we weer op pad, naar eSwatini, zo’n 230 km rijden. We hebben er 7 uur over gedaan. Half 9 vertrokken, achter de eigenaar aan, door de duinen en suikerrietplantages, terug naar de weg. Daarna rijden op de routebeschrijving, naar de grens. We vermijden wel Maputo, met een kleine omweg, maar stuk minder druk. Deze x maar 1x “staande” gehouden, door immigratie. Vriendelijk Hello gezegd en we mochten door. Weer een zeer slechte weg, maar hele mooie vergezichten over mooie groene vlakten. Hoe dichter we bij eSwtine kwamen, hoe bergachtiger het werd. Mozambique uit, ging een stuk gemakkelijker, dan erin. Paspoort uitstempelen en klaar. Iets doorrijden en toen eSwatine in. Eerst langs mw. 1 voor vaccinatiegegevens, waar ben je geweest, waar ga je naartoe. Gezellige dame, wij spraken natuurlijk helemaal verkeer uit, waar we heen gaan. Ze heeft ons even bijles gegeven. OK, en nu, naar je collega? Ja, eerst naar raampje 1 (oh nee, dejavu…) , hier paspoort laten zien en stempelen, kenteken van de auto doorgeven. Met dat briefje naar het laatste raampje. Klopt dat kenteken? Mw 1 roept, nee, is een J. Tja, mijn beste Engels he… Je begrijpt, we waren de enige immigratie en de ruimte was klein. OK, aangepast, 100 ZAR voor wegenbelasting betalen. Krijgen we een briefje mee, terug naar de auto en echt voor het eerst dat iemand, bij de slagboom, ook echt wil zien, dat briefje van de wegenbelasting, dat we werkelijk binnen geweest zijn. Yes, land 4 van deze reis, eSwatini (voorheen Swaziland), we zijn binnen. Alles bij elkaar, nog geen halfuur geduurd. Het is hier dus veel bergachtiger dan in Mozambique, maar de wegen zijn zeker zo slecht. Nog uurtje rijden en we zijn in Hlane Royal NP waar we weer een rondawel hebben, voor 2 nachten. Echter, in dit park is geen elektra (alleen in het hoofdgebouw). Na zonsondergang, en dat is hier vroeg, gaat alles met petroleumlampjes, gezellig, maar als je gaat douchen wel een dingetje. Waar zet je dat ding neer, op de wc bril dan maar. Ach, beetje aanpassen en je bent snel gewend. Vroeg naar bed, het is donker en we blijken een excursie geboekt te hebben, half 7 ’s morgens, een game walk. Wij weten van niets, het is blijkbaar al betaald, dat kunnen wij.

Dinsdag 14 juni best geslapen, af een toe gewekt door de brul van een nijlpaard, die liggen hier in de watetpool, maar dat hoort er dus bij. Tanden poetsen, gezicht wassen met een hoofdlampje op, anders, maar goed te doen. Half 7 stonden we klaar voor de gamewalk, van 2 uur. Onze begeleider had alleen een stok bij zich, van 1 meter. Dat geeft veiligheid, hup gaan. We gaan op zoek naar neushoorns, die blijken hier nog volop te zitten. Hij verteld veel onderweg, over verse voetstappen, ze moeten in de buurt zijn. Dan komen we een mega hoop stront tegen. Sta je, rond 7 uur ’s morgens, heel geïnteresseerd, naar verse stront van de neushoorn te kijken. Neushoorns poepen altijd op dezelfde plek, iets met territorium afbakenen. Dan weet je wel wat voor hoop daar lag. Nou, kom maar op met die beesten. Woow, opeens staan er 3 een stuk voor ons, wat zijn ze groot van zo dichtbij. En we gaan, langzaam lopend, nog dichterbij, wat een ervaring. Tuurlijk horen ze ons en komen ze polshoogte nemen. Ik moet vooral stil blijven staan, dat kan ik, maar wel een dubbel gevoel, als je die hoorn steeds dichterbij ziet komen. Neushoorns zien slecht, maar zien silhouetten en horen en ruiken je. Toen hij echt op 2 meter kwam, is die stok, van een hele meter, ingezet, door tegen een boom te slaan. Rino schrok en nam de afslag naar rechts. Super gaaf. Rond half 9 terug op het park, even ontbijten buiten in de zon, mega veel. Kunnen we de hele dag op teren. Daarna nog selfdrive gamedrive in Hlane Royal NP gedaan, veel neushoorns inderdaad (nu maar in de auto gebleven), giraffes, impala’s e.a. hertsoorten enz. Weer lekker bezig geweest. Niet alle wegen waren goed begaanbaar, ook hier heeft het regenseizoen te lang geduurd. Klimaat veranderd, dat merken de mensen hier ook. Maar, het was een mooie dag.

Woensdag 15 juni, vannacht leeuwen gehoord en de hippo weer, maar werkelijk wakker geworden om half 7 van de regen op ons dak, ondanks winter toch regen, helaas (voor het klimaat). Ontbijt dus onder de overkapping van het restaurant, uitzicht op de waterpool. Helaas alleen de hippo, die daar woont, aanwezig. Er is voldoende water in de plassen, in het park, dieren hoeven niet naar de pool te komen. Rond half 9 vertrokken, weer terug naar ZA, Krugerpark. Geen gekke dingen onderweg, grenscontrole ging, aan beide kanten, snel. Alle controle in ZA is klaar, geen gezondheidsverklaring, geen vaccinatiebewijs, niet temperaturen, geen dure dingen controle (iedere grens was anders, ze doen maar wat). Na 8 dagen in “ het buitenland” zijn we terug in ZA, je ziet het direct, overal weer vuilnis langs de weg, zo zonde. Rond 12 uur waren we bij de gate van het Krugerpark, alles was goed geboekt, we konden zo door naar binnen. Krugermap aangeschaft en een bakkie gedaan. Het was nog 35km rijden, naar Lower Sabie, waar we 1 nacht overnachten. Het is een heel wijds park, goed dieren te spotten. We werden bij de ingang al welkom geheten door een olifant en rijden verder langzaam naar onze accommodatie, beetje om ons heen kijkend. Morgen gaan we beter ons best doen en vanavond om 20.00 uur hebben we nog een “nacht gamedrive”. We gaan het meemaken hier. Voor totaal 3 nachten Kruger.

Van Ponta 'd Ouro naar Machubo (Moz)

Donderdag 9 juni, we slapen in een rieten huisje, waar het buitenlicht tussendoor komt, dan weet je, daar passen ook beestjes tussendoor. We hebben, voor het eerst, een klamboe, en dan weet je het ook wel. Wat een ellende die dingen, als je ’s nachts water drinkt, in gevecht met de klamboe, waar is toch die uitgang. We hebben ook een keukentje, van steen, naast ons huisje. Gisterenavond dacht ik steeds, deur dicht, beestjes buiten houden. Zag ik later dat er helemaal geen dak op zit, tja, doe je nou zo je best voor. We doen een vooral rustig aan dag. Even in het dorpje naar het strand geweest. Veel, vroeger, mooie toeristen gebouwen, zijn verouderd en vergaan. Blijkbaar is het best toeristisch geweest, er lopen ook van die vervelende verkopers, die je allerlei zooi willen aansmeren, en er staan diverse partytenten, voor een massage op het strand. Als ik nu zag, dat wij gisteren, in 2 uur tijd, de enige toeristen waren, die het land, daar, in wilde, gaat het nu niet goed met de branche.

Vrijdag 10 juni rond 9 uur vertrokken voor een rit van een kleine 200 km, naar een afgesproken plek, met de eigenaar van onze volgende locatie. Het was zeker geen saaie rit, we deden er ruim 3,5 uur over, terwijl er een splinternieuwe asfaltweg lag. Net voor Maputo, een massale politiecontrole, aan de kant. Rijbewijs, niet goed, internationaal rijbewijs, check. Goed dat we vtv toch nog even langs de ANWB zijn geweest. OK, verzekering, woow, check, fijn dat die gassies ons gisteren nog zo’n ding verkocht hebben. Best gelopen, we mogen door. Rijden we toch een stad binnen, mega grote haven-industriestad Maputo. Er is een giga nieuwe brug gebouwd om aan de andere kant van de stad te komen. Eerst tol betalen, die brug moet betaald worden. Eerder moest je uren wachten op de pont, dus beter zo. Tot we van die giga brug af rijden en we onderaan weer aangehouden worden door de politie. Wat nu weer? Rijbewijs. He, nu is de originele wel goed. U reed te hard, eh? 67 km, je mag er 60. Beetje het idee als een fiets niet harder te laten rijden dan 12 km, van de Couberg af. Gelijk betalen, ok, hoeveel? 1000 meticals, shit, dat klinkt veel, maar dat spul hebben we niet. Hoeveel in ZAR? Eeeeh, 200,-, ok valt mee, 12 euro ?. Ze doen maar wat, maar, die brug moet dus inderdaad betaald worden. Betalen en door. Mega drukke stad, overal mensen / auto’s door elkaar, zsm weg hier, maar 60 km is max, laten we ons daar vooral aan houden. Zijn we eindelijk die stad door, weer algehele controle, politie en immigratie. Paspoort graag, immigratie zoekt naar onze gezellige visum foto, ok is goed. Ik moet jullie nog wel noteren in het boek, paar minuutjes. Voelt toch niet lekker als ze met je paspoorten weglopen, maar, kwam goed. Toen was het gelukkig klaar. Het is een mooi, redelijk plat land. Netjes bijgehouden. Het is nu maai seizoen, overal stonden mensen met een groot snoeimes / machette, tegen het gras te slaan, wat een heidens karwei. Ook nog door een wildpark gereden, wat beestjes gespot. Om half 1 waren we op de afgesproken plek, daar zal de eigenaar, vanaf 12 uur op ons wachten, dat is mislukt. Hij kwam rond half 2, tja, this is Africa. We moesten nog een uur achter hem aanrijden, door suikerrietplantages en over duinen. Die 4x4 is echt nodig in Mozambique. We reden echt naar (Floortje) einde van de wereld. Er is echt helemaal niets in de buurt, we zitten aan een volledig afgezonderd stand. We blijven hier 3 nachten. Ik hoop wel dat hij ons ook weer terug brengt naar de bewoonde wereld, echt geen idee. Alles is hier een soort hufterproof, huisje van beton, zelfs in het keukentje tafel en bank van beton. Het hoofdgebouwtje van beton. Dan zit je op een idyllisch strand, maar is de rest van grijs, grauw beton. Beetje jammer. Goed geslapen, 8 uur ’s morgens buiten in het zonnetje, voor ons huisje, even genieten, nog voor het uitgebreide ontbijt op het terras. Vandaag beetje rondwandelen, lezen, naar het strand. Lekker springen in de branding, van de Indische Oceaan. Alles, vooral rustig aan.

Zondag 12 juni, na een, wederom, zeer rustig ontbijt, waren we uitgenodigd bij de doopdienst van de kleinzoon van de eigenaar. Dit vond plaats op de binnenplaats van onze accommodatie, om 10 uur. Tja, Africa, de “dominee” kwam over tienen pas aan. Geinig, dienst is in het Zuid-Afrikaans en beetje Engels, dus zeker redelijk te volgen door ons. De woorden lijken veel op elkaar, als we langzaam praten, snappen we elkaar. Op de achtergrond de Indische Oceaan, idyllisch. Na de dienst een bakkie en toen zijn we weggegaan, op naar het strand, nog middagje springen in de branding en genieten van de zon. Morgen vertrekken we naar eSwatini, het 4e en laatste land, dat we deze vakantie bezoeken.

Van st. Lucia (ZA) naar Ponta d' Oura (Moz)

Maandag 6 juni hadden we een rit van 220 km op het programma staan, naar Tembe Elephant Park. Beetje snelweg, beetje N weg. Het verschil is niet heel groot. Op de snelweg staan de verkoopkraampjes ook langs de weg, op de N wegen steken er onverwacht, als je 100 rijdt, dieren over. Een koe deed dat (toevallig) op een zebrapad (toen we toch zachter moesten rijden). Geiten deden dat gewoon, zo van ik ga ff eerst, let je even op? Rond 1 uur waren we bij Tembe. We slapen 2 nachten in een safaritent met buitendouche. Alle maaltijden en 2 gamedrives per dag zijn inbegrepen. Best druk, 2 uur lunch, 3 uur gamedrive, tot 6 uur, 7 uur eten. ’s Morgens om 6 uur before the gamedrive breakfast, half 7 gamedrive en om half 10 ontbijt. De eerste gamedrive begon saai, de zon scheen nog, hier en daar wat overstekend wild en toen een mega olifant. Park staat bekend om de grootste olifanten van Afrika, dit was er wel 1, met enorme slagtanden. Heel gaaf. Tijdje staan kijken, toen de chauffeur zei, nu snel rijden, er zijn leeuwen. Zoooo, we werden even goed heen en weer geslingerd, het was inmiddels koud, trui aan, jas aan, maar 3 vrouwtjes leeuwen op de weg. Heel leuk. Wat denk je daarna? Iets verder doorgereden, uitstappen, tafeltje werd gedekt en de koelbox kwam tevoorschijn, borreltijd in de bush, bij ondergaande zon, schitterend. Netjes om 6 uur terug bij het kamp. Wat een mooie dag. Het (buiten) douchen laten we even schieten, tot morgen, als de zon weer schijnt, het is nu echt veel te koud. Eten en op tijd liggen, anders komen we niet aan onze rusturen. Morgen iets over half 6 de wekker, zomaar 2 uur netto slaaptijd minder ;-).

Dinsdag 7 juni liep de wekker af om 5.40 uur. In de tent is het best fris, ook als het ’s nachts 10 graden is, heerlijk weer die elektrische deken. De ochtend was koud, sjaal om en muts op, weer. Eerst een bakje yoghurt, toen de gamedrive. Er lagen dekentjes in de open jeep, geen overbodige luxe. Weer vooral genoten van een 4tal vrouwtjes leeuwen en toch ook leuk, dit x koffietafel in de bush. Rond half 10 terug bij de lodge, zon scheen inmiddels, ff ontbijtje met eieren en toen, alle stof afspoelen, het kon inmiddels, onder de buitendouche. Heerlijke warme douche, tussen de bomen/ struiken, met vogelgeluiden op de achtergrond. Knap je van op. Tijd voor een bakkie. We hadden paar uurtjes om te relaxen, lekker, voor de tent. Van alles te beleven, aapjes, hertjes, kipachtigen, kwam allemaal langswandelen. Een aapje was zo brutaal om, toen ik heel even weg liep mn colaglas te pakken, met zn zandpoten, ik hoorde het net op tijd. De avond gamedrive was er 1 uit de categorie, best spannend. Het was een olifantenavond. We kwamen er een stuk of 10 tegen, in een groep. Wij kijken en volgen en toen werd er 1 geïrriteerd en zaten we opeens tussen 2 olifanten in. 1 begon te tetteren. De, gelukkig, ervaren chauffeur ging langzaam rijden. Die voor ons werd achteruit gedrukt, die achter ons begon te rennen. Opeens waren we er tussenuit, maar ik denk wel, dat je mn ogen steeds groter zag worden, met vraagtekens, hoe loopt dit af? Wij zaten nl achterin en zagen die olifant steeds dichterbij komen, met zn slurf zwaaiend.

Woensdag 8 juni begonnen we kwart over 6 ’s morgens al aan de gamedrive. Het was koud en vochtig, dat vonden de dieren ook, echt niets gespot, alleen een fantastische zonsopkomst. Ook mooi, maar weet niet o 3 uur kou kleumen, daar voor staat. 9 uur waren we terug bij de lodge, nog tijd om heerlijk warm (buiten) te douchen. Als de zon hoger staat, is het direct warm. Na het ontbijt vertrokken we, naar Mozambique. Best beetje spannend, visum is in Nederland niet gelukt en extra autoverzekering, verplicht in Mozambique, vanuit ZA ook niet gelukt. Afrika uit, ging redelijk snel. Moesten opeens ons fototoestel aangeven, en dan door naar het volgende raam. Niemand die ooit nog naar dat briefje vraagt, maar er heeft weer iemand werk. Toen kwam het, Mozambique in, een gebouwtje links en een gebouwtje rechts, welke zullen we proberen? Rechts, bleek goed gegokt. Mannetje 1, kijkt naar ons vaccinatiebewijs en paspoort, door naar laatste raam. Dame roept iemand uit deurtje 1, deze gaat met onze spullen naar deurtje 3. Had al snel in de gaten dat daar “ de grote baas” zat. Dame komt terug, waar gaan jullie heen, hoelang bla bla, terug naar deurtje 3. Ze komt terug met formulieren die we in moeten vullen, gaat daarmee deurtje 3 weer in, ondertussen slaapt mannetje 1. Komt ze weer terug, in deurtje 4 wordt wat ruimte gemaakt, ze vraagt hoe ga je betalen en daar komt the big boss, uit deurtje 3. Hij gaat het hokje in van deurtje 4 en gaat echt achter de computer hangen. Ik wordt naar binnen geroepen, moet in de camera kijken, hij verwerkt e.e.a. en opeens heb ik een sticker in mijn paspoort. Ondertussen geeft hij, waar ik bij zit, de dame van raampje 4 de wind van voren, in het Portugees, kon het niet volgen. Met mijn paspoort met sticker, moet ik terug naar het laatste raampje, en wat gebeurd er, ik krijg een stempel en mag Mozambique in. Gelukkig Ruud ook. Maar, dan ben je er nog niet. Ook nog naar het linker gebouwtje, auto aangeven en uiteraard betalen. Hup, langs de grenspost. Maar, dan ben je er nog niet. Autoverzekering verplicht. Na de grens staan mannetjes in gele hesjes en die houden je aan (dat wisten we), of we een verzekering nodig hebben. Ja, graag. Ff betalen, e.e.a. invullen en hup in orde. Dus kort gezegd, 2 uur later en 150 euro lichter, zijn we echt, legaal, in Mozambique. Nog paar km rijden en we zijn bij Ponta d’Oura, daar moeten we dus echt even de 4x4 aanzetten, om bij onze accommodatie te komen. Bij het strand en tja, dat merk je. Leuk, self catering, huisje, met braai. Dan weet je het wel, op naar het dorpje om spullen te scoren voor ontbijt en braai. En ja, een biertje hadden we ook wel verdiend. We blijven hier 2 nachten, morgen doen we vooral rustig aan!

Van Umkomaas naar St.Lucia

Vrijdag 3 juni, na het ontbijt vertrokken naar St.Lucia. Saaie snelweg rit, van zo’n 300 km. Rond 1 uur waren we bij ons guesthouse, voor 3 nachten. Mooie binnentuin met zitjes en zwembad en wij krijgen een dubbele kamer, achterin de tuin. We zijn de enige gasten, Covid gooit nog veel roet in de toeristenwereld hier. Na een uitgebreid welkom en uitleg over de omgeving, zijn we even het dorpje in gegaan, voor lunch en boodschappen. Je moet goed opletten, de aapjes lopen hier overal en pikken graag spullen mee. ’s Avonds lekker buiten, bij onze kamer. We genieten volop van het warmere weer. Het zijn overigens geen zwoele zomeravonden, maar lange broek en trui, winteravonden.

Zaterdag 4 juni, heerlijk buiten ontbijten voordat we ons klaarmaken voor een volle dag gamedrive in iSimangiloso wetlandpark. We rijden zelf door het park, van 35 km lang, met veel loops en uitzichtpunten, waar ook stukjes gewandeld kunnen worden. Het gekke is, op de hoofdweg mag je niet uit de auto, te gevaarlijk, op de loops/ uitzicht / wandelpunten mag je eruit, uiteraard op eigen verantwoording en vooral goed opletten op hippo’s, luipaarden, olifanten en krokodillen. Nou, op hippo’s na, hebben we de rest, ook niet uit de auto gespot Veel “ klein wild” zebra’s, apen, koedoe, waterbok, bushbok, eland, hippo, buffels. Tussen de middag lunchpauze op het strand, even bijkomen in de zon. Heerlijke natuurlijke dag, op ons eigen tempo. Zien we toch, einde dag nog een neushoorn, in de verte. Dat is bijzonder, gezien de populatie die daar nog van leven. Uurtje of half 5 terug, eerst koud biertje, daarna de braai aangestoken.

Zondag 5 juni, zijn we na het ontbijt weer vertrokken naar het wetlandspark. Deze dag de andere kant. Ons zijn giraffes beloofd. Het begon heel saai, niets te spotten. Af en toe eens 1 loslopend wild, daar bleef het lang bij. Toen we voorbij een bosje reden en we opeens verderop een mega grote giraf op de weg zagen staan, wat gaaf en opeens liepen er nog veel meer bij hem. Jaah, dit maakt het goed. Die beesten lopen zo stijlvol, kijken je zo nieuwsgierig aan, top. De middag gaf helaas regen, tijd voor een cappuccino in het dorp. Nog iets wandelen, langs het water rijden en daarna maar niksen (dat kunnen we) buiten, onder de overkapping, bij onze kamer. Beetje luisteren naar het getikker op het dak. Dat het hier zo groen is, heeft natuurlijk wel een reden. Morgen vertrekken we naar Tembe Elephant Park, daar zullen we toch wel een olifant spotten?

Van Bergville naar Umkomaas (ZA)

Dinsdag 31 mei was weer een reisdag, kleine 300 km naar Underberg. We hebben er 7 uur overgedaan (incl koffiepauze en korte lunchpauze). De wegen zijn slecht, veel potholes, waardoor je echt alert moet rijden. En dan gaat het niet om een simpel gat in de weg, soms is de hele weg weg. Bizar, weggespoeld door regenwater. Bijzondere is dat je wel tot 120 km mag rijden, terwijl er gewoon koeien en mensen langs de weg lopen. We rijden zonder navigatie, maar met routebeschrijving en wegenkaart. De bewegwijzering is niet heel up to date en verharde wegen, worden zomaar zandwegen, waarbij je je afvraagt, is dit nog de R103? Hele stukken zie je niet, op hoop van zegen, of je nog goed gaat. Soms, in dorpjes toch maar even vragen. Iemand reed zelfs voor ons uit om de weg te wijzen, alles kwam goed. Rond half 4 waren we in Underberg. Daar op zoek naar Major Adventures, om morgen de Sani-pass te rijden. Zal in de mainstreet zitten, gevonden. Wij naar dat gebouwtje. Ik begin te praten tegen die dame, in mijn “beste Engels”, ze had geen idee waar ik het over had. Je bent toch van Major Adventure? Ik wijs op het gebouw. Nee, dan moet je hiernaast zijn, in een kledingwinkel. Tuurlijk, Afrikaanse logica. Maar gelukt. Onze accommodatie zat nog 10 km verder. We hebben weer een superleuke Rondaval, met open haard. We zitten weer bij Lesotho, dus koude nacht voor de boeg. Mocht de pret niet drukken, eerst drankje bij de braai, wel binnen eten. Avondje bij de haard doorgebracht, met olielampje als verlichting. En wat denk je, we hebben weer een elektrische deken. Dat moet goedkomen.

Woensdag 1 juni, het heeft gevroren vannacht. De autoruiten zijn bevroren en zelfs in de koelkast heeft het gevroren, de yoghurt was hard. De zon doet zijn best al om kwart over 8, we konden zonder krabben weg. Vandaag rijden we zelf (lees; Ruud) de Sani-pass op en af(de hoogste bergpas van Zuidelijk Afrika, waar auto’s rijden), met onze Nissan Xtrail, maar wel met de aanwijzingen / zekerheid van de jeep van Major Adventures, die wel heel veel vragen stelde, ervaring? 4x4? In die auto? Eeeh nee, ja, ja. Als het niet lukt, pas je er in de jeep nog wel bij. Nou, gaan maar. Eerst naar de grenspost ZA, weer uit stempelen incl. vaccinatiebewijs. 8 km de pass over en dan is dat stuk niemandsland, dus geen onderhoud aan de weg, vanaf begin 4x4 nodig. We stijgen tot ruim 2800 m. Stukken waren ijzig, het was echt wel spannend, maar een schitterend uitzicht, onder je zag je hoe we gereden waren, met lichte haarspeldbochten. Bovenaan de grenspost van Lesotho, hup weer paspoort stempelen en vaccinatiebewijs. Wat ga je bovenop die berg pass doen, juist, naar de hoogste pup van Afrika, even lunchen en weer terug. Je moet er geweest zijn. Gelukkig dachten ze in Lesotho, laat maar gaan, niet weer langs de stempelpost. Terug naar beneden ZA, was nog spannender, dan heen. Het is helder, je kijkt dus de afgrond in, rijdt op een, eigenlijk onbegaanbare weg, met haarspelden. Te weten dat dit de officiële grenspost van dit gebied is. Na 8 km dalen, zagen we de grenspost ZA weer. Best gek, nu paspoort stempelen, gezondheidsverklaring en temperaturen. Ik weet niet hoe die thermometer afgesteld stond, maar ik was 33 graden en Ruud 34. Nou, zo heb je nooit verhoging. Spannende, mooie dag, schitterende route / uitzicht, mooi om 1x mee te maken, afvinken en door.

Donderdag 2 juni, het heeft weer goed gevroren vannacht het gras is nog wit, als we wakker worden. Wassen, tanden poetsen en dikke kleren aan. In het huisje is het misschien iets warmer dan buiten, maar zeker niet aangenaam. Ontbijten en pleiten. We gaan vandaag in 1 rechte lijn, kortste route, naar de kust, naar het warme weer. Uurtje of half 12 zaten we aan een echt lekkere cappuccino, in de zon, in Umkomaas, in ons t-shirtje. Het enige wat ons nog te doen stond was onze overnachtingsplek zoeken, maar dat was snel gelukt. Leuke kamer, met terrasje in de zon. Koffer open, korte broek aan, en zitten. Middagje chillen bij 25 graden. Best lekker om ’s middags na een warme douche, niet gelijk weer steenkoud te zijn. Lekker op het gemak, naar een restaurantje lopen, in het dorp, op je teenslippers en ’s avonds buiten zitten voor je huisje ipv half 9 op bed, om op te warmen, met de elektrische deken. Het is een vakantie van vele afwisselingen, we genieten volop. Morgen door naar St. Lucia (ZA).

Van Lesotho naar Bergville (ZA)

Zaterdag 28 mei vertrekken we weer uit Lesotho. Het heeft gevroren deze nacht, niets van gemerkt, onder onze elektrische deken. Uurtje of 9 reden we weg. Onderweg weer genoten van de omgeving en bezigheden van de mensen. Lesotho uit was simpel, stempelen en klaar. Meer zorgen maakte ik me over Afrika in. Ruud is niet helemaal fit, al ze gaan temperaturen, wordt het spannend. Op de luchthaven was een gezondheidsverklaring en tempen nog een eis, nu beide blijkbaar niet meer van belang, best gelopen. Je denkt toch, straks zijn we Lesotho uit en komen we ZA niet in, staan we in niemandsland, lekker dan. Maar, het werd gelukkig inentingsbewijs laten zien, stempelen en door. Rond koffietijd waren we in het stadje Clarens, zagen we toch een leuk tentje voor koffie. Wij stoppen, voorin, niemand te zien, doorlopen, achter buiten paar mannen en een hoop “ ouwe zooi”. Bleek een ex Nederlander, die graag even een praatje maakte in het Nederlands. Hij woonde daar sinds zn 3e (nu met pensioen) en verzamelde allerlei onderdelen van van alles. We keken onze ogen uit. Bleek hij ook nog een muziekcafeetje te hebben, die we te zien kregen. De koffie was niet te zuipen, maar soms moet je tegen zoiets aanlopen, gezellig koffie-uurtje. Door naar de winkelstraat. Even naar de Bakkery, super leuk winkeltje. Komende dagen self catering, dus hier en in de supermarkt en bottleshop e.e.a. ingeslagen. Leuk shopuurtje. Door naar Golden gate NP, waar we vannacht slapen in een rondawel, klein rond (jaja) huisje, met keukentje en een braai. Wij zijn gegaan voor de braai, kolen vast aansteken en zodra het vuur uit was, tijd voor een kort rondje rijden, door het park. Hele mooie rotsformaties met rode rotssteen, en toch kon je zo ver kijken, door uitgestrekte vlaktes. Dan hoop je wat klein wild te spotten, welgeteld 1 gnoe gezien, op korte afstand. Laat dan de braai maar goed smaken, dat is gelukt. ’s Avonds bij schemer nog rondje gemaakt, dezelfde gnoe, op dezelfde plek, mmmm. Maar, net voordat we bij ons huisje trug waren, toch nog een vosje, die overstak. Wat een super leuke dag, zo bij elkaar. Het voelt inmiddels weer koud aan, we gaan de truien maar weer opzoeken en de stoelen, naast elkaar, voor de kleine radiator gezet. We moeten er het beste van maken.

Zondag 29 mei worden we wakker van de muziek op de camping, om 7 uur. Had niet persee gehoeven. Self-service ontbijtje et thee, sap, broodje yumyum en leverworst. We dachten ook nog iets van chocomelk gekocht te hebben, maar dat heeft de gootsteen bereikt. Zitten we lekker, binnen (de zon was nog niet eens boven de berg uit), te ontbijten, loopt er gewoon een baviaan langs ons huisje, hoe leuk. Rustig gaan rijden, vandaag een korte rit naar Bergville en ja ja, onderweg wat klein wild gespot, zebra’s, waterbok, gnoe’s. Gewoon leuk. Rond 11 uur op bestemming, 2 nachten in een bakpacks lodge, met allemaal relaxte mensen, beetje gitaar spelen, chillen, skaten, niemand die wat van een ander vindt. Wij trekken, denk ik, wel de gemiddelde leeftijd wat omhoog. Leuke kleine kamer, met gezamenlijke keuken. Na een cappuccino even door naar Bergville, tanken, boodschappen, pinnen, vast vooruit gedacht. De middag verder ook wat chillen, vooral rustig aan doen. ’s Avonds samen koken in de gezamenlijke keuken, pasta. Gezellig buiten, jaja, het is hier niet steenkoud begin van de avond, bij ons huisje, opgegeten. Weer een heerlijke dag.

Maandag 30 mei liep om 6 uur de wekker af, we hebben een daytrip geboekt, hiken naar de Tugela falls, ’s werelds hoogste waterval. Ik kan je vast zeggen, ook deze hebben we niet gezien. Om 7 uur werden we opgehaald. Of we ook handschoenen bij ons hadden? Eh, nee, hoezo? Toch maar halen dan en muts en sjaal erbij. Het was 2 uur rijden, daarna over in een 4x4 en daarna 3 uur heen hiken en alles ook weer terug. Die 2 uur rijden ging prima, daarna een weg op met die 4x4 (wat helemaal geen 4x4 bleek te zijn), daar hadden in Nederland grote rode XXX voor gestaan, danger danger, verboden voor ALLE vervoer. Gaten, kuilen, stenen, rotsen,water. Weinig van de weg was recht. We zigzagde over de weg. Ik vraag nog aan die chauffeur, heb je nu je 4x4 aan staan? Dit is helemaal geen 4x4, ooooh okeeee? Nou ja, netjes boven uitgestapt, tijd voor de hike. En hiken was het. Eerst vals plat, via een pad, al snel klauteren over rotsen, het was berekoud en mistig. Blij met onze handschoenen, sjaal en muts. Het had ook gevroren, dus ook rots platen met ijs, waar we overheen moesten klauteren. Af e toe kwam de zon door de mist en zag je een schitterende afgrond, heel hoog en het pad was heel smal, avontuurlijk zat. Maar omhoog heb je dat nog niet echt in de gaten. Na 2 uur klimmen en klauteren, kwamen we bij een soort touwladder van ijzer, 50 meter stijl omhoog, tegen een rotswand, daarna zal er nog 1 komen van 20 meter (terug dezelfde weg). Ik heb zo’n 15 treden gedaan, en dahct, dit kan echt niet, zonder enige beveiliging. Soms wordt avontuurlijk gevaarlijk en moet je een beslissing nemen. Wij hebben besloten niet verder te gaan, dit was echt levensgevaarlijk. Dus, weer geen waterval gezien. Lunchen en terug lopen. Wat echt mega eng was, met zicht naar beneden, natte ondergrond door dooi, maar ook nog ijsvlaktes waar we over moesten. Ondanks alles een spannende dag in Drakensbergen, maar geen aanrader. De zogenaamde 4x4 kwam net aanrijden, nog een experience terug. Uuurtej of 4 terug bij onze logde. Eerst warm douchen, koud van de hoogte, 3000m, de zweetjes en de spanning. Gelukkig warme kamer en douche. Vanavond laten we maar lekker voor ons koken. Morgen door naar Underberg, Sani-pass, blijkbaar ook een “dingetje” …