Zaterdag 28 mei vertrekken we weer uit Lesotho. Het heeft gevroren deze nacht, niets van gemerkt, onder onze elektrische deken. Uurtje of 9 reden we weg. Onderweg weer genoten van de omgeving en bezigheden van de mensen. Lesotho uit was simpel, stempelen en klaar. Meer zorgen maakte ik me over Afrika in. Ruud is niet helemaal fit, al ze gaan temperaturen, wordt het spannend. Op de luchthaven was een gezondheidsverklaring en tempen nog een eis, nu beide blijkbaar niet meer van belang, best gelopen. Je denkt toch, straks zijn we Lesotho uit en komen we ZA niet in, staan we in niemandsland, lekker dan. Maar, het werd gelukkig inentingsbewijs laten zien, stempelen en door. Rond koffietijd waren we in het stadje Clarens, zagen we toch een leuk tentje voor koffie. Wij stoppen, voorin, niemand te zien, doorlopen, achter buiten paar mannen en een hoop “ ouwe zooi”. Bleek een ex Nederlander, die graag even een praatje maakte in het Nederlands. Hij woonde daar sinds zn 3e (nu met pensioen) en verzamelde allerlei onderdelen van van alles. We keken onze ogen uit. Bleek hij ook nog een muziekcafeetje te hebben, die we te zien kregen. De koffie was niet te zuipen, maar soms moet je tegen zoiets aanlopen, gezellig koffie-uurtje. Door naar de winkelstraat. Even naar de Bakkery, super leuk winkeltje. Komende dagen self catering, dus hier en in de supermarkt en bottleshop e.e.a. ingeslagen. Leuk shopuurtje. Door naar Golden gate NP, waar we vannacht slapen in een rondawel, klein rond (jaja) huisje, met keukentje en een braai. Wij zijn gegaan voor de braai, kolen vast aansteken en zodra het vuur uit was, tijd voor een kort rondje rijden, door het park. Hele mooie rotsformaties met rode rotssteen, en toch kon je zo ver kijken, door uitgestrekte vlaktes. Dan hoop je wat klein wild te spotten, welgeteld 1 gnoe gezien, op korte afstand. Laat dan de braai maar goed smaken, dat is gelukt. ’s Avonds bij schemer nog rondje gemaakt, dezelfde gnoe, op dezelfde plek, mmmm. Maar, net voordat we bij ons huisje trug waren, toch nog een vosje, die overstak. Wat een super leuke dag, zo bij elkaar. Het voelt inmiddels weer koud aan, we gaan de truien maar weer opzoeken en de stoelen, naast elkaar, voor de kleine radiator gezet. We moeten er het beste van maken.

Zondag 29 mei worden we wakker van de muziek op de camping, om 7 uur. Had niet persee gehoeven. Self-service ontbijtje et thee, sap, broodje yumyum en leverworst. We dachten ook nog iets van chocomelk gekocht te hebben, maar dat heeft de gootsteen bereikt. Zitten we lekker, binnen (de zon was nog niet eens boven de berg uit), te ontbijten, loopt er gewoon een baviaan langs ons huisje, hoe leuk. Rustig gaan rijden, vandaag een korte rit naar Bergville en ja ja, onderweg wat klein wild gespot, zebra’s, waterbok, gnoe’s. Gewoon leuk. Rond 11 uur op bestemming, 2 nachten in een bakpacks lodge, met allemaal relaxte mensen, beetje gitaar spelen, chillen, skaten, niemand die wat van een ander vindt. Wij trekken, denk ik, wel de gemiddelde leeftijd wat omhoog. Leuke kleine kamer, met gezamenlijke keuken. Na een cappuccino even door naar Bergville, tanken, boodschappen, pinnen, vast vooruit gedacht. De middag verder ook wat chillen, vooral rustig aan doen. ’s Avonds samen koken in de gezamenlijke keuken, pasta. Gezellig buiten, jaja, het is hier niet steenkoud begin van de avond, bij ons huisje, opgegeten. Weer een heerlijke dag.

Maandag 30 mei liep om 6 uur de wekker af, we hebben een daytrip geboekt, hiken naar de Tugela falls, ’s werelds hoogste waterval. Ik kan je vast zeggen, ook deze hebben we niet gezien. Om 7 uur werden we opgehaald. Of we ook handschoenen bij ons hadden? Eh, nee, hoezo? Toch maar halen dan en muts en sjaal erbij. Het was 2 uur rijden, daarna over in een 4x4 en daarna 3 uur heen hiken en alles ook weer terug. Die 2 uur rijden ging prima, daarna een weg op met die 4x4 (wat helemaal geen 4x4 bleek te zijn), daar hadden in Nederland grote rode XXX voor gestaan, danger danger, verboden voor ALLE vervoer. Gaten, kuilen, stenen, rotsen,water. Weinig van de weg was recht. We zigzagde over de weg. Ik vraag nog aan die chauffeur, heb je nu je 4x4 aan staan? Dit is helemaal geen 4x4, ooooh okeeee? Nou ja, netjes boven uitgestapt, tijd voor de hike. En hiken was het. Eerst vals plat, via een pad, al snel klauteren over rotsen, het was berekoud en mistig. Blij met onze handschoenen, sjaal en muts. Het had ook gevroren, dus ook rots platen met ijs, waar we overheen moesten klauteren. Af e toe kwam de zon door de mist en zag je een schitterende afgrond, heel hoog en het pad was heel smal, avontuurlijk zat. Maar omhoog heb je dat nog niet echt in de gaten. Na 2 uur klimmen en klauteren, kwamen we bij een soort touwladder van ijzer, 50 meter stijl omhoog, tegen een rotswand, daarna zal er nog 1 komen van 20 meter (terug dezelfde weg). Ik heb zo’n 15 treden gedaan, en dahct, dit kan echt niet, zonder enige beveiliging. Soms wordt avontuurlijk gevaarlijk en moet je een beslissing nemen. Wij hebben besloten niet verder te gaan, dit was echt levensgevaarlijk. Dus, weer geen waterval gezien. Lunchen en terug lopen. Wat echt mega eng was, met zicht naar beneden, natte ondergrond door dooi, maar ook nog ijsvlaktes waar we over moesten. Ondanks alles een spannende dag in Drakensbergen, maar geen aanrader. De zogenaamde 4x4 kwam net aanrijden, nog een experience terug. Uuurtej of 4 terug bij onze logde. Eerst warm douchen, koud van de hoogte, 3000m, de zweetjes en de spanning. Gelukkig warme kamer en douche. Vanavond laten we maar lekker voor ons koken. Morgen door naar Underberg, Sani-pass, blijkbaar ook een “dingetje” …