Donderdag 9 juni, we slapen in een rieten huisje, waar het buitenlicht tussendoor komt, dan weet je, daar passen ook beestjes tussendoor. We hebben, voor het eerst, een klamboe, en dan weet je het ook wel. Wat een ellende die dingen, als je ’s nachts water drinkt, in gevecht met de klamboe, waar is toch die uitgang. We hebben ook een keukentje, van steen, naast ons huisje. Gisterenavond dacht ik steeds, deur dicht, beestjes buiten houden. Zag ik later dat er helemaal geen dak op zit, tja, doe je nou zo je best voor. We doen een vooral rustig aan dag. Even in het dorpje naar het strand geweest. Veel, vroeger, mooie toeristen gebouwen, zijn verouderd en vergaan. Blijkbaar is het best toeristisch geweest, er lopen ook van die vervelende verkopers, die je allerlei zooi willen aansmeren, en er staan diverse partytenten, voor een massage op het strand. Als ik nu zag, dat wij gisteren, in 2 uur tijd, de enige toeristen waren, die het land, daar, in wilde, gaat het nu niet goed met de branche.

Vrijdag 10 juni rond 9 uur vertrokken voor een rit van een kleine 200 km, naar een afgesproken plek, met de eigenaar van onze volgende locatie. Het was zeker geen saaie rit, we deden er ruim 3,5 uur over, terwijl er een splinternieuwe asfaltweg lag. Net voor Maputo, een massale politiecontrole, aan de kant. Rijbewijs, niet goed, internationaal rijbewijs, check. Goed dat we vtv toch nog even langs de ANWB zijn geweest. OK, verzekering, woow, check, fijn dat die gassies ons gisteren nog zo’n ding verkocht hebben. Best gelopen, we mogen door. Rijden we toch een stad binnen, mega grote haven-industriestad Maputo. Er is een giga nieuwe brug gebouwd om aan de andere kant van de stad te komen. Eerst tol betalen, die brug moet betaald worden. Eerder moest je uren wachten op de pont, dus beter zo. Tot we van die giga brug af rijden en we onderaan weer aangehouden worden door de politie. Wat nu weer? Rijbewijs. He, nu is de originele wel goed. U reed te hard, eh? 67 km, je mag er 60. Beetje het idee als een fiets niet harder te laten rijden dan 12 km, van de Couberg af. Gelijk betalen, ok, hoeveel? 1000 meticals, shit, dat klinkt veel, maar dat spul hebben we niet. Hoeveel in ZAR? Eeeeh, 200,-, ok valt mee, 12 euro ?. Ze doen maar wat, maar, die brug moet dus inderdaad betaald worden. Betalen en door. Mega drukke stad, overal mensen / auto’s door elkaar, zsm weg hier, maar 60 km is max, laten we ons daar vooral aan houden. Zijn we eindelijk die stad door, weer algehele controle, politie en immigratie. Paspoort graag, immigratie zoekt naar onze gezellige visum foto, ok is goed. Ik moet jullie nog wel noteren in het boek, paar minuutjes. Voelt toch niet lekker als ze met je paspoorten weglopen, maar, kwam goed. Toen was het gelukkig klaar. Het is een mooi, redelijk plat land. Netjes bijgehouden. Het is nu maai seizoen, overal stonden mensen met een groot snoeimes / machette, tegen het gras te slaan, wat een heidens karwei. Ook nog door een wildpark gereden, wat beestjes gespot. Om half 1 waren we op de afgesproken plek, daar zal de eigenaar, vanaf 12 uur op ons wachten, dat is mislukt. Hij kwam rond half 2, tja, this is Africa. We moesten nog een uur achter hem aanrijden, door suikerrietplantages en over duinen. Die 4x4 is echt nodig in Mozambique. We reden echt naar (Floortje) einde van de wereld. Er is echt helemaal niets in de buurt, we zitten aan een volledig afgezonderd stand. We blijven hier 3 nachten. Ik hoop wel dat hij ons ook weer terug brengt naar de bewoonde wereld, echt geen idee. Alles is hier een soort hufterproof, huisje van beton, zelfs in het keukentje tafel en bank van beton. Het hoofdgebouwtje van beton. Dan zit je op een idyllisch strand, maar is de rest van grijs, grauw beton. Beetje jammer. Goed geslapen, 8 uur ’s morgens buiten in het zonnetje, voor ons huisje, even genieten, nog voor het uitgebreide ontbijt op het terras. Vandaag beetje rondwandelen, lezen, naar het strand. Lekker springen in de branding, van de Indische Oceaan. Alles, vooral rustig aan.

Zondag 12 juni, na een, wederom, zeer rustig ontbijt, waren we uitgenodigd bij de doopdienst van de kleinzoon van de eigenaar. Dit vond plaats op de binnenplaats van onze accommodatie, om 10 uur. Tja, Africa, de “dominee” kwam over tienen pas aan. Geinig, dienst is in het Zuid-Afrikaans en beetje Engels, dus zeker redelijk te volgen door ons. De woorden lijken veel op elkaar, als we langzaam praten, snappen we elkaar. Op de achtergrond de Indische Oceaan, idyllisch. Na de dienst een bakkie en toen zijn we weggegaan, op naar het strand, nog middagje springen in de branding en genieten van de zon. Morgen vertrekken we naar eSwatini, het 4e en laatste land, dat we deze vakantie bezoeken.