Zondag 19 juni mochten we “uit” ontbijten. Het is hier laagseizoen, dus geen kok in huis. Met de auto gingen we naar B&B Woodsman, klein stukje van ons guesthouse. Het was koud, 6 graden. Dan denk je, lekker naar binnen, maar alles is hier gebouwd op heet weer, binnen moet het koel blijven. Dat was het ook. We hadden expres onze lange broek aan (korte mee). Na het full English breakfast (pffff, dat psst gewoon niet), zijn we naar het einde van de Panoramaroute gereden, zo’n 80 km verderop, toen dus voor ons, het begin van de route. De Panoramaroute is een autoroute, langs de grootste beboste gebieden van ZA, rond de blyderivierspoort, de op 2 na grootste kloof van de wereld. Er zouden steeds stops met uitzichtpunten zijn, op deze route. Eerste stop, three rondavels viewpoint. Wij erheen, entree gevraagd, bij ieder punt apart, dat kan. Maar, dat internationale geïnteresseerden, het dubbele moeten betalen, als Zuid-Afrikanen, is belachelijk. We hebben het hier niet over een eurootje, maar over Efteling prijzen, discriminatie van de toerist. Toch maar betaald. Ik zie ook wel dat het uitzicht schitterend is, of je door een ansichtkaart loopt, maar kan het verschil niet plaatsen. Bij de Bourky’s Luck Potholes, nog x geprobeerd, een waterspektakel, door de jaren heen ontstane Potholes. Schitterend, en leuk om rond te lopen. Toen de Pinnecle Rock, alleen een steen bleek, waar je naar kon kijken, terwijl ons een wandeling naar een waterval beloofd was, waren we er klaar mee. Die watervallen willen toch al niet zo lukken deze reis. Wat doen we? Terug naar Sabie, inmiddels nog een km of 40. Biertje met uitzicht (stuk goedkoper), boodschappen en we gaan lekker baaien op ons balkon. Mooi uitzicht over de tuin, en nog lekker ook.

Maandag 20 juni was een bewolkte dag. We hebben zeker geen haast, eerst maar rustig ontbijten en daarna terug naar Graskop. We wilde in de kloof gaan wandelen. Bij Graskop kwamen we echter terecht, midden in een demonstratie (oeps, deuren op slot), ook was het verschrikkelijk mistig. 3x naar de lift gereden, die ons in de kloof moest brengen, maar mist bleef. Tussendoor naar Pelgrimsrest geweest, oud goudzoekersdorpje, echt nog in oude stijl, heel leuk. Weer terug in Graskop, dan maar eerst een bakkie, wie weet is daarna de mist weg. We zagen bij een tentje de deur open, maar bleken toch dicht. Alles is dicht ivm de demonstratie, zo ook, de lift naar de kloof, haha… we vonden het al lekker rustig daar, maar er zat zelfs niemand in het betaalhokje. Er blijkt nogal wat criminaliteit in Graskop. De demonstratie was tegen de politie, die hier niet goed tegen op blijkt te treden, terwijl de bewoners daar extra voor moeten betalen. Tja, dat snap ik, maar wij maken maar dat we wegkomen. Terug naar Sabie, naar de car wash, onze witte Nissan ziet een beetje oranje en moet schoon ingeleverd worden, bakkie in een waterig zonnetje en maar even naar de Sabie waterval gelopen. Nou nou, eindelijk een waterval gezien, maar of die de naam waterval waardig was, ik weet het niet. Auto opgehaald, weer wit. Dan maar onze zooi opruimen, van de 38 tasjes, weer 2 koffers, een rugzak en een rolkoffertje maken. Route uitstippelen voor morgen, met een drankje bij de hand. Klaar is klaar. ’s Avonds Afrikaans uit eten in de stad. Bobotie en mix grill van Krokodil, Gemsbok en Koedoe.

Dinsdag 21 juni hebben we de cirkel rond gemaakt van Sabie terug naar Johannesburg, Kempton Park. Deze reis ruim 4000 km gereden, door 4 Afrikaanse landen, wat was het schitterend. Na het ontbijt, rond 9 uur, vertrokken. We kiezen ervoor om niet over de snelweg te rijden, maar genieten nog van mooie uitzichten, op grote hoogte, aan de andere kant van de Panoramaroute. We komen zo hoog, het lijkt wel maanlandschap, schitterend, met dat rode zand. In Middelburg, jaja, was een Mac Café, dan weet je dat je goede koffie hebt, dus meegepikt. Verder beetje zoeken ivm onze eigen route, maar rond half 4 waren we terug bij Johannesburg, waar we 4 weken geleden onze eerste overnachting hadden. Woensdagavond vliegen we terug naar Nederland, om vanaf donderdagochtend terug te kijken op een geweldige reis, herinneringen om nooit te vergeten.