Amalfikust Italië, 2 juli 2015

2 juli liep de wekker af om 7.30 uur. We konden lekker even bijkomen in de tuin, van een zweterige nacht. Rond 8.30 uur kwam taxi Ed voorrijden en werden we uitgezwaaid door Carolien. Op Schiphol ontbeten en door naar onze vlucht. Helaas bijna 3 kwartier te laat vertrokken, maar we kwamen maar 1 kwartier te laat aan in Napels. De “chauffeur” was denk een stagiair, de landing verliep niet helemaal soepel, maar we zijn er. Het streven was om half 5 aan het zwembad te liggen, maar dat werd krap. Zeker toen ook de bagageband even op zich liet wachten. Toen op zoek naar onze huur auto. Bleken we eerst met de shuttle mee te moeten, naar de verhuurbalie. Allemaal best spannend, zo’n zelf bij elkaar gezochte reis, zelf geboekt, ff zien of het lukt, maar we hebben, na een hele lange incheck (liep niet geheel soepel, creditcard niet toereikend. Best vreemd, hebben al hele campers met die card gehuurd en een fiatje 500 lukt niet. Maar, goed, alles is “te koop”, zo ook een fiat 500, voor 2 weken, super leuk autootje). Gelukkig hadden we een TomTom mee genomen, viel nog niet mee anders, om de weg te vinden uit Napels. Voor de eerste nacht hebben we een hotel in Torre del Grecco, vlakbij de Vesuvius. Het is een uurtje later dan bedacht, maar hup omkleden en een duik in het zwembad. Paar baantjes trekken, zo, afgekoeld, laat een biertje maar doorkomen. Niks maar aan doen, prima hier. Na een douche en een aperitief genomen, op het dakterras. Mooi uitzicht op Capri vanaf een heerlijke lounchbank. Alles aangekleed in fris wit, van kussens tot parasols en lampjes. Net op we op een festival zijn, iets met wit, de muziek was er ook en de sfeer geweldig. Heerlijke eerste avond, maar zo’n reisdag blijft vermoeiend!

Vrijdag 3 juli zaten we rond half 9 aan het ontbijt. Redelijk geslapen, altijd ff wennen zo’n eerste nacht. Vandaag stond cultuur op ons programma, dus dat we op tijd waren, was niet verkeerd. We hebben de Vesuvius beklommen, dat was echt niet koud ofzo. Ik had lekkage overal, maar we hebben het gehaald, de krater was indrukwekkend maar het uitzicht over Napels zeker ook. Na deze krachtinspanning, in onze “koele” fiat gestapt, om de reis te hervatten naar Pompeï. Vooral heel veel “ouwe stenen” gezien. Wij als “cultuurliefhebbers” hebben niet de moeite genomen de stad in te gaan, konden ons hart al wel vanaf de zijlijn ophalen. Wat zo’n vulkaan allemaal teweeg kan brengen. Na een lunch zijn we op zoek gegaan naar onze eerste B&B, bij Salerno in de buurt, aan het einde van de Amalfikust, via binnendoor wegen. Wat een drama met die stuurkunsten van die Italianen. Je hebt echt wel 4 ogen nodig om alles te kunnen volgen en die moves te kunnen voor remmen en sturen, maar dat houdt het spannend. De TomTom kon La Soffitta Sul Mare niet echt vinden, zelfs niet op coördinaten, niet gek, het ligt aan een doodlopende zeeeeer smalle straat, waar je ook nog moet parkeren. Nu maar hopen dat ze hier wel een beetje kunnen sturen en onze Fiat niet nog meer krassen oploopt, met alleen maar stil staan hier. Er zijn weinig auto’s zonder krassen. We hebben een mooie kamer en een fantastisch dakterras met uitzicht op zee. Maar we zijn eerst een biertje gaan pakken in het dorp, waar wel 1 bar/café/ restaurant is. Heerlijk relaxt bijkomen van deze, inspannende, leuke dag met een koud biertje op een terras in het “spannende” dorp Raito, waar Ruud zn Italiaanse cursus zeker van pas komt, maar Limoncello toe, verstond ik ook nog wel en met handen en voeten komen we ook een eind.

Zaterdag 4 juli, een DVRAD. Het ontbijt stond al op ons te wachten op het dakterras, simpel Italiaans, maar prima. Het was al goed warm, dus lekker onder de parasol. Om 11.15 uur namen we de bus naar Vietri. Respect voor die buschauffeurs, mijn God, wat die allemaal tegenkomen aan smalle wegen en lomp geparkeerde auto’s en gewoon doortuffen. Netjes wilde we bij de chauffeur betalen, maar dat kon niet, moesten in Vietri maar een kaartje kopen. Daar konden we niet vinden waar, dus openbaar vervoer hier is heel goedkoop. Naar het strand nog een andere bus en wat we toen aantroffen, een stuk strand met zo’n 800 parasolletjes met bedjes en zowat allemaal bezet. Het was een heel bedrijf, met een mega omzet, bizar. Maar, las je je ogen dicht doet, merk je er niets meer van en de zee was heerlijk. Uurtje of 5 namen we de eerste bus terug naar het centrum, terrastijd en later honger stillen me een pizza, op zo’n typisch Italiaans plein met huisjes waar de was boven buiten, aan rekjes, uit het raam hangt en bankjes op het plein. We wilde niet de laatste bus afwachten, dus rond half 9 waren we weer bij het busstation en daar kwam die al aan. Nou het ging lekker. Eerst zaten we klem tussen de deur en wilde de chauffeur gewoon wegrijden. Had Ruud heel hard mee moeten rennen, z’n arm was wel al binnen, rest nog niet. Ze hebben hier nog niet van die deuren die weer open gaan. Gelukkig drukte de chauffeur nog even op de open knop, toen er wat reactie kwam van mede reizigers. Zitten we in de bus, rijdt die de hele verkeerde kant op. Na 3 kwartier had de chauffeur trek in een peuk en stopte we 10 minuten. Toch maar ff gevraagd of we ooit nog in Raito zouden komen, vooral blijven zitten. 5 kwartier gedaan over een stukje van 5 minuten en dat allemaal “zwart”, seigth seeing tour. We werden opgewacht door de fanfare in Raito, hoewel ik sterk het vermoeden heb, dat dat niet speciaal voor ons was. “Thuis” onder de douche gesprongen en met een jammie jammie bijgekomen op het dakterras.

Zondag 5 juli begon heel vrolijk. Tijdens het ontbijt kwam de fanfare al langs, vandaag is Maria Processie (alles moet gevierd worden). Hier moeten we iets rekening mee houden, at de auto niet in de straat mag staan vanavond, dan kan Maria er niet door. Dus buiten het dorp parkeren en het laatste stuk met de benen wagen en trap op, goed voor de zweetjes. Vandaag een beetje rond gereden in de omgeving, kleine dorpjes aangedaan, waar werkelijk niets te beleven was. Er wordt hier wat af geslapen, ik ben in het verkeerde land geboren. Tussendoor een cappo op een terras en later een “lunch”, geen idee wat het was, sterker nog, we wisten niet eens dat we het besteld hadden, maar smaakte prima. Nog wat eten/drinken ingekocht voor vanavond, als Maria langs is. Zelf maar een broodje op het dak nuttigen. ’s Middags op tijd terug, om nog een beetje in de buurt van het dorp te kunnen parkeren en lekker chillen op het dakterras. Wat een rust. ’s Avonds wel gaan kijken, vanaf het terras van de bar, met een lekkere limoncello, naar de processie. Mooi om zo’n traditie mee te maken. Er werd ruim 2 uur rondgelopen (inmiddels zaten wij allang weer thuis) met een beeld van Maria, terwijl een lange stoet het Ave Maria bleef opzeggen. Bleek het kerkje, bij ons achter, het eindpunt te zijn, dus konden wij mooi volgen vanaf ons dak. Respect!

Maandag 6 juli zijn we na het ontbijt eerst naar een dorpje hogerop gereden, we hadden een bordje gezien dat daar een waterval zal zijn. Natuurlijk niets meer te vinden aan het einde van “de wereld”, maar volgens een man moesten we een kilometer lopen en dan waren we er. Wij de benen maar eens in aktie gezet, beetje klimmen, beetje dalen en ja hoor, daar was tie, het druppelde mooi langs de muur naar beneden, een megaval, maar nu even niet. Maar, het uitzicht was een plaatje, dat hadden we anders mooi gemist. We zijn vandaag naar Cetara gereden, een kustplaatsje richting Amalfi. We hadden niet zo de behoefte om weer in die mega massa mensen te liggen aan het strand en hier was het inderdaad wat knusser. Maar wat bleek, het feest is met ons mee gereisd, deze middag begonnen ze hier met de fanfare en een optocht (ter wijl wij vanaf ons strandbedje toe keken), maar niet met Maria, althans, de uitbeelding die ze hier droegen had een zwarte baard en ging op een boot (werkelijk een soort sinterklaas boot, met vlaggetjes en al), terwijl er keiharde vuurwerk knallen werden geschoten. Ook deze traditie heeft absoluut iets met de kerk te maken, maar ik ken het verhaal hierbij niet. Uiteindelijk hebben wij nog wat op een terras gedronken en zijn daarna in Vietri gaan eten. Vanavond het de laatste avond op ons dakterras in Raito, morgen verhuizen we naar B&B2 in Ravello, op de route van de Amalfikust, ben benieuwd!