’s Avonds zijn we bij “de Mongool” gaan eten, vast wennen. Het smaakte prima, nu maar hopen dat dat in die yurt overmorgen ook zo is. Voordeel van slapen bij de mensen thuis, als je om half 7 weer aan komt kakken, kun je gewoon nog ff onder de douche springen en je zooi inpakken. Rond half 8 alles klaar, nog uurtje om te chillen. Om half 9 werden we opgehaald en naar het station gebracht. En wat denk je, dan is het opeens weer half 4, trein vertrekt half 5, back to the future, ofzo, maar dan anders. Vreemde snuiters die Russen. Bij het binnengaan van het station worden we nog beter gecontroleerd dan op Schiphol. Of de koffers ff open kunnen? Lekker dan, net met moeite dicht gekregen. Check, ok, we mogen door. Op naar perron 3, wagon 8, bedden 21, 22, 23 en 24. Niets verandert, alleen nu Mongoolse Provodniks. Alles weer inrichten “kasten”(lees; bovenste bedden) indelen, korte broek aan, het is weer goed hot en tijd voor een Baco. Het is voor ons tenslotte einde van de dag. Wij blijven de echte tijden aanhouden. Hoe lang het duurde weet ik niet, voor mn gevoel uren, dat ik wel lag om te slapen (in een allemachtig hard bed), maar ik met recht zo heen en weer werd geschud, vooral mn kop, dat er geen eer aan te behalen was. Hier was geen twijfel mogelijk, we bewegen en er is geluid. Maar uiteindelijk toch weer goed gekomen en tot 8.15 uur geslapen. We hebben geen idee waar we zijn, het lijkt of die Mongolen maar wat doen. Maar toen we het gordijn opende zaten we in een soort steppen gebied. Wijds, dorig gras, bergen aan de horizon en kleine struikjes hier en daar. Af en toe een dorpje en wat loslopende koeien, schitterend uitzicht en ja hoor, de zon deed ook weer mee. We zijn nu dus echt in totaal ander gebied en rijden richting Gobi woestijn. De elektrische locomotief is omgewisseld voor een diesel, klaar om de bergen te trotseren. We zijn weer even “een rondje” door de trein gaan lopen, maar in deze is helemaal niets te beleven. Geen restauratie, geen BUD momentje, deze middag. Maar, in het plaatsje Naoesjk, blijken we ’s middags 3 uur de trein uit te kunnen. We zitten dan 5902 km van Moskou, de grensplaats Siberisch Rusland. Voordat we de trein mochten verlaten, kwam eerst de Russische douane aan boord, paspoort controle. Daarna de stad in jheeeh, tot we de stad zagen, whaha, dit is geen stad, maar een dorp met ouwe zooi, houten huisjes en verder niets. Oeps, dan is 3 uur weer best lang. We zagen een bord met café erop, dat geeft de burger moed, toch een BUD momentje vanmiddag? Die gaan we zoeken. Gevonden, open van 10.00 tot 23.00 uur. Het is nu 13.00 uur, maar stiekem toch niet open, shit, gaat ons BUD momentje. Rondje lopen, net een zandstorm. Lekker hoor, overal zand, straks in de trein eerst even douchen, oh nee, die is er niet. Op zn vroegst overmorgen. Hup en door, he een supermarkt. Halen we daar wel ons BUD momentje, bankje in het fantastisch onderhouden park, overal lege flessen. Hier hebben mensen duidelijk wel vaker een BUD momentje. Even in het zonnetje gezeten en toen terug naar het station. Trein weg. Gelukkig liepen er nog andere uit onze wagon, anders schrik je je toch wel de touwtjes. Blijkbaar is de trein hier gesplitst, wij door met 2 wagons naar Mongolië, rest andere kant op. Na 2 uur, maar vast weer naar binnen, met die zandwind ben je buiten toch ook snel zat. Om 16.10 uur, tijd dat we zouden vertrekken, komt er opeens een invasie douaniers binnen. Eerst moeten de koffers open en de bakken onder de banken worden gecontroleerd. Daarna komt snuf de hond ff langs om te snuffelen. Gelukkig liep hij onze coupe voorbij. Vervolgens worden de paspoorten weer gevraagd en wordt het bewijs van Rusland inkomen uitgenomen, we zijn nu niemand meer. Als je dan denkt klaar te zijn komt er nog een man met een zaklamp. Wij moeten onze coupe uit, hij gaat erin, beetje de boel controleren. Ik weet niet wat voor zaklamp het is, maar hij ziet, zonder verder iets op te tillen, alleen door met zn lamppie te schijnen, dat wij volledig te vertrouwen zijn. Of zal dat komen omdat we hem zo vriendelijk glimlachend aankeken? Uiteindelijk is dit feest aan Russische zijde klaar en krijgen we van de provodnik een immigratie briefje om in te vullen voor Mongolië. En dan ontstaat er paniek, hoe laat moet de wekker gezet worden morgenochtend. Op het treinschema staat 5.40 uur Moskou tijd = 10.40 uur lokale tijd. Op ons ticket transfer staat echter 5.40 uur lokale tijd, dat klopt niet met elkaar. Navraag bij de Provodnik, die zegt, 6.48 uur lokale tijd. Whhaaaa, om gek van te worden .Ik zeg, wekker op 6.00 uur lokale tijd, mooie tijd om een volle dag national park mee te pakken. Als we verder rijden staat er opeens een hoog hek langs het spoor, ene kant Rusland, andere kant Mongolië. Langzaam rijden we door, de Basiliek voorbij, 5903 km van Moskou. Inmiddels zijn er weer Mongoolse “krijgers” aan boord gestapt, die een beetje “het mannetje” uithangen in het gangpad. Rare snuiters die Mongolen. Ook kwam er nog een dame geld wisselen. Wat Russisch, waar we niks meer mee kunnen nu, ingewisseld voor Mongoolse Tugriks. Bij de Mongoolse grens blijkt het opeens toch weer een uur later te zijn dan we dachten, dus +7 Nederlandse tijd, ofwel, het is met al die toestanden al dik 19.00 uur. Immigratie komt weer even onze spullen bewonderen. Het briefje dat we hebben ingevuld, wordt ingenomen en we krijgen weer een nieuwe om ook in te vullen. Douane komt langs, paspoort controle. Kijkt me eens aan, dan naar mn foto op het paspoort, dan nog eens naar mij. Krijg er klotsende oksels van. Maar, hij herkent me. Paspoorten mee/immigratiebriefje mee. Rond half 9 kregen we onze paspoorten terug en dachten we, nu gaan we verder. Nee hoor, locomotief kwijt. We mogen nog een uurtje “de stad” in. Konden we gelijk ff naar de WC, dat mocht al die tijd in de trein niet. Whaha, de eerste die ik in ging, dacht ik, ok fout, die is voor kinderen. Haha… niet dus, de toiletten zijn hier op kinderhoogte, menssies zijn heul klein hier. Goed voor de beenspieren. Snel weer terug en onze zooi inpakken, voordat we weer gaan wiebelen. Inmiddels is het al dik 22.00 uur, als we weer gaan rijden, al met al, heeft dat stukje grensgebied ons 9 uur gekost. Loslaten, Baco nemen en pitten tot uurtje of 6. Op naar een nieuw avontuur.

Dinsdag 10 mei, het was weer een bewegelijke nacht Rond half 6 maar opgestaan, de meute voor. Ff wassen, plassen, bedden afhalen, ontbijten, inpakken en door. Zonsopkomt gezien. Hoezo vroeg? Op het perron stond onze driver ons alweer op te wachten. In een uur werden we naar Terelj National Park gereden, waar we een nacht slapen in een yurt (Mongoolse tent), op een tentenkamp. Helemaal leuk, onze eigen tent, met bedden een houtkachel, een klein wasbakje en een (kinder) tafeltje en krukjes haha… weer voor de kleine medemens allemaal. Op je knieën je tanden poetsen, bukken om binnen te komen, I like! ’s Morgens eerst een korte wandeling gemaakt door de schitterende heuvels. Het lijkt hier net bedekt met groen fluweel. Koeien en paarden en een jak voorbij gelopen Echt samen met de natuur, alleen de vogels en de wind als geluid, heerlijk. De wind werd wel steeds meer en er was regen op komst. Terug naar onze yurt, waar Ruud het kacheltje met het hout heeft opgestookt. Geweldig gezellig, knisperend vuur en getikker op de tent. Lijkt wel camperen. Om 13.00 uur met andere Nederlanders, die ook deze reis maken, lunchen, wel ff gezellig. Uitgebreide Mongoolse lunch, prima te doen. Inmiddels is het weer weer beter geworden, onze energy aangevuld, dus ’s middags nog maar ff in de benen. Een berg “overwonnen” om bij een oude tempel te komen. Deze x klotsende oksels van het klimmen. Schitterende walk en mooie oude tempel. Waarom staan die dingen toch altijd op een berg? Op de terugweg achterna gezeten door een gevaarlijk monster, een soort wolfshond met een enorme kop, maar nog gekker, ook enorm scherpe en grote tanden. Was echt wel ff een dingetje. Maar met een stok is het gelukt hem van ons af te houden. Later begrepen we dat een andere reiziger wel gebeten was. Uurtje of 5 weer terug, bijkomen van de schrik en vocht aanvullen met een koud “sappie” in onze yurt. Even vuurtje opstoken, het wordt al snel kouder. Een Mongool kwam even een handje helpen. Die dacht, goed stoken, is het voorlopig warm, whaha, hij stookte ons zowat de yurt uit. Zo heet, de deur maar ff open gehouden. Biertje op, heet in de tent, rode konen op de wangen, weinig geslapen vannacht, ja hoor, in slaap gevallen. We voelen ons helemaal thuis bij de Mongolen! ’s Avonds hapje gegeten in “het clubhuis” en toen we terug waren hadden we nieuw stookhout. Het kan in deze regio -50 graden worden, dus je kunt maar beter voorbereid zijn.

Woensdag 11 mei, heerlijk geslapen in een goed bed. Ik werd rond 4 uur wakker om naar de WC te gaan. Echt kamperen, naar buiten, toen voelde het echt wel koud. Kachel opgestookt en dat was maar goed ook. Het is gaan sneeuwen. Vanmorgen was de hele wereld (die we zagen) wit, het fluwelen groene dek was wit geworden. Schitterend. Met het opstoken van de kachel vannacht was het wel bloed verziekend heet geworden. In een droge sauna zweet ik niet zo snel, maar vannacht was ik zelfs even in de sneeuw gaan staan om af te koelen. Doen ze in Fins Lapland ook, Finse sauna en dan in de sneeuw springen, kan dus ook in een yurt in Mongolië, waar je hout opstookt, tot ’s morgens vroeg. Uitzicht de volgende dag was geweldig. Na het ontbijt werden we weer opgehaald om terug te gaan naar Ulaanbaatar. Onderweg nog een kudde yak’s tegengekomen in de sneeuw, prachtig gezicht, doen een beetje denken aan bizons. Terug in de stad chaos op de weg. Die Mongolen doen echt maar was. 2 uur over gedaan om bij het hotel te komen. Maar toen konden we dan eindelijk warm douchen en ook nog met een ophang haak, daar word je toch blij van. ’s Middags heeft onze gids echt zn best gedaan voor ons. Eerst lunch, in een hamburgertent jheee. Daarna naar het Mongools museum. Echt wel interessant, maar aan ons niet direct besteed. Allemaal ouwe zooi jho. De tempel bezocht met een gigantisch Boeddha en uiteraard een heel verhaal erbij. Veel heeft met bijgeloof te maken (3x ergens omheen lopen, alle belletjes aanraken enz. alles voor geluk). 80% van de Mongolen is Boeddhistisch maar andere geloven worden ook gerespecteerd. En zo als het overal moeten zijn. Uitzichtpunt over de stad. Tja, net in de tempel geweest, trok de lucht toch helemaal open, op het juiste moment, mooi uitzicht over deze hoofdstad met 1,8 miljoen inwoners. ’s Avonds hebben we een Mongoolse avond gehouden, eerst naar optredens van keel zingen, dans, muziek enz, op zn Mongools. Heel veel kostuums van vroeger en ja ja, die kwamen me bekend voor, uit het museum vanmiddag, toch wat opgestoken. Daarna werden we bij een traditioneel Mongools restaurant afgezet, waar we Mongools hebben ge-BBQ-t. Lam, groente en aardappels, op een BBQ van hotstones. Ik ken wel de hotstone massage, dit was iets heel anders, maar ook goed te doen. Gelukkig was het nog licht daarna, ons hotel terug zoeken was nog een puntje, maar ook weer goed gekomen. Mongolië was fantastisch, morgenochtend stappen we weer in de trein, nog 1 nacht te gaan. Door naar Beijing / Peking, China. Op naar een nieuw avontuur!