Vakantie naar Kos (met moeder Hennie en vader Gerrit, Joop en Wil, Ans en Gijsbert, Ruud en ik)!!

Donderdag 27 augustus om 0.30 uur vertrokken we, bij moeder Hennie vandaan, met zn 10en richting Schiphol. De vakantiegangers en Ed en Ingrid, die ons weg brachten. Voor de deur van Schiphol afgezet, hup naar de drop off. Om deze tijd is het echt heel rustig. Alles gecheckt, tijd voor een bakkie. Netjes op tijd, om 3.50 uur, vertrok het vliegtuig, waar we onderweg maar even een tukkie hebben gedaan. Met een uur tijdsverschil, lande we rond 8.00 uur in Kos. Het was nog wel een hele rit naar ons Aegean View Aqua Resort, met de bus, maar net iets over tienen waren we ook daar ingecheckt. Tijd voor ontbijt, goed stevig, het buffet was al gesloten, tosti, cake en bier (de koffiemelk was niet goed, dus dit was het beste alternatief), lekker buiten in de schaduw, bij de pool. Na een paar drankjes toch maar even gekeken waar de koffer was, om even om te kleden. Best weer voor een bikini, en op een zonnebedje geploft. Ans en Gijsbert en Hennie en Gerrit zitten ver weg, met hun kamer. Joop en Wil en wij kunnen rollend “naar huis”. Vooral lekker (in slaap gevallen) aan het zwembad, tot rust gekomen. Bij het avondeten al onze “eigen tafel” en we werden ontvangen met champagne, op een mooie vakantie. De avond was ook nog heerlijk toeven op het terras bij de poolbar. Ja hoor, we kunnen weer 24 uur per dag buiten zijn, heerlijk!

Vrijdag 28 augustus was echt wel een DVRAD. We hadden de wekker gezet op 9.10 uur en schrokken er echt van wakker. Met de vouwen nog in ons gezicht zaten we om 9.30 uur aan het ontbijt met zn allen. Het was al een soort warmpies, lekker buiten, onder de parasol. Rest van de dag lekker aan het zwembad, heerlijk relaxed, dachten we. Tot de animatie om 11.00 uur begon. Mijn god, we zaten echt “in de box, die op standje voluit stond”. Joop dacht, iets draaien die box, dan kan het wel, vervelend ventje van de animatie draaide hem weer terug. Kolere, dit ging nergens over (wel ergens, maar zo hard, was echt belachelijk), toestanden. Gijsbert heeft nog wel even mee gedaan met een animatie spel. Je moet wat, als je er toch midden in zit (en slapen echt niet gaat lukken). Maar om 13.00 uur hadden ze pauze, wat een rust, ff niks. Geen geluid. Na de lunch (we hadden echt (geen) honger), siësta gehouden, in de zon gezeten, gelezen, gezwommen en met zn allen op het terras geëindigd. Heerlijk cocktailtje, praatje pot en douchen. Pffff, druk man. Snel douchen, en door. Hup in de taxi naar Kos stad. Daar zagen we veel vluchtelingen in tentjes langs de kant van de weg en weet je weer hoe het met de wereld gesteld is. Te triest. Rond gelopen door de stad, lekker de toerist uitgehangen en op een terrasje beland met gezellige Griekse sferen en heerlijk Grieks eten, zo lang gezeten, dat je pijn in je kont kreeg van de “leuke blauwe Griekse stoeltjes”. Taxi terug duurde wat langer, weinig taxi’s voor zo’n toeristische plaats, maar kwart voor 12 toch terug op ons resort. Konden nog net een jammie jammie halen, als afzakkertje.

Zaterdag 29 augustus schrokken we weer een soort van de wekker. Hup, naar het ontbijt en daarna zouden, wij van beneden, boven gaan buurten. 2 vliegen in 1 klap, hoefden “de oudjes” niet weer naar beneden en zouden we niet in de herrie muziek, van de animatie, zitten. Dus, na de grote “verkleedpartij”(bikini aan), in de clubcar (soort golfkarretje) gestapt, die ons boven zal brengen. Echt geen lullig parkje waar we zitten. Boven bleken ook 2 zwembaden te zijn, wij hebben gekozen voor die bij de bar. Hoe ziet de dag er dan ongeveer uit? Liggen, lezen, koffie, slapen, drankje, liggen, zwemmen, lunchtijd. Wat doen we? We blijven boven en eten tosti (meer keuze was daar niet echt), eten, slapen, drankje, terrasje met zn allen en toen weer met de clubcar naar beneden, bijkomen van deze enerverende dag en dan kies je ervoor om weer rond 20.00 uur te gaan eten. Het is Griekse avond met voornamelijk Nederlanders. Alles zit al vol en het meeste is al op. Hallo Holland, pas je eens aan, maar nee, eten doe je om etenstijd en dit resort past zich aan. Ach, wij eten de restjes wel op, luisteren nog ff naar de Griekse muziek en nemen een borrel. Het is niet anders, komen zeker niets tekort. We zijn weer degene die na sluitingstijd het terras verlaten, het is nog net zo warm als toen we gingen zitten. Wat vervelend allemaal weer.

Zondag 30 augustus, we hebben aardig onze draai te pakken, ontbijten, liggen, koffie op het terras, liggen, zwemmen, liggen (drankje), lunch, slapen, drankje, lezen en rond half 5, ronde tafel gesprek op het terras met een sappie, tot we moeten douchen, mooie dagindeling! ’s Avonds gingen we eten bij de taverne, ergens boven. De clubcar gebeld en siteseeing te park. He joh, nog een zwembad, oh, hier is het. Italiaans buffet, weer ff wat anders. Na afloop uiteraard borrelen op het terras tot slaaptijd. Ja, het was weer een enerverende dag!

Maandag 31 augustus, vroeg wakker, vast de spanning voor wat komen ging. Het werd een inspannende dag. Direct na het ontbijt met de taxi naar Kos stad om fietsen te huren. Uiteraard wel rustig aan begonnen met een bakkie op een terras en toen ging de barre tocht beginnen, helemaal naar Tigaki, zo’n 12 km langs de kust gefietst. Na 2 km hadden we al pijn in onze reet, maar we zijn bikkels, volhouden. Precies na 12 uur kwamen we aan in Tigaki en daar zag ik toch een terras met heerlijke dikke kussens op de stoelen, vol in de remmen, dat hebben onze achterwerken wel verdiend en 12 uur geweest, dus laat die sappies maar doorkomen. Na een tijdje moesten we toch de weg terug weer aanvangen, voor de meeste van ons geen zonnige gedachte, minimaal nog 12 km terug, maar, via de andere weg, hebben we ook dat weer gered. Het was heet (34 graden) weinig wind, veel heuvels, dus de zweetjes waren echt wel aanwezig. Terug in Kos, snel een taverne ingedoken, voor een pita Gyros en koele drankjes. Dat doet een mens goed. Toen we later nog even via de haven gingen fietsen werden we wel even met de neus op de feiten gedrukt, hoeveel tentjes en mensen hier stonden en wachten op hun toekomst. Je voelt je wel vrij lullig, als je er langs fietst en ik wist niet goed waar ik kijken moest. Rond 17.00 uur fiets weer ingeleverd en terug gebracht naar ons resort. We waren allemaal wel een soort moe van deze inspannende dag. Ff een borrel en al snel dropen we om de beurt af om rustig toe te werken naar het eten. Het is deze avond niet laat geworden.

Dinsdag 1 september was zeker een DVRAD, na die inspannende dag van gisteren. ’s Avonds nog een x de taxi gepakt naar de stad en heerlijk gegeten in dezelfde Griekse taverne als vorige keer. De eigenaar was jarig (yes, right), en het eerste drankje was van hem. Je kunt er goed eten dus, waarom niet? De avond uiteraard weer afgesloten met een jammie jammie.

Woensdag 2 september moesten we nog een dag bijkomen van het fietsen (of, we wilde gewoon rustig aan doen). Weinig nieuws, ontbijten en daarna ontdekt dat we morgen echt wel de wekker moeten zetten, 6.15 uur worden we opgehaald. Naar het zwembad, bakkie doen, liggen, lunchen, liggen, ronde tafel gesprek met een borrel. We begonnen er net aan te wennen, maar dit was de laatste dag.

Donderdag 3 september liep de wekker af om 5.45 uur. De 5 zit nog in de klok, dat is toch niet normaal? 6.15 uur in de bus. Mijn God wat een wereldreis langs andere hotels in een bloedverziekende hete bus, met een kind achter ons die zn “bek” niet hield. Hallo, normaal slaap ik nog. Op de luchthaven lekker nog ff een bakkie gedaan buiten, niet in de zon, er zijn wolken in de lucht. Is om vast te wennen aan thuis. Alles verliep soepel en voor 12 uur ’s middags zette we weer voet aan Nederlandse grond. Uiteraard werden we verwelkomd met een stortbui toen we naar buiten liepen waar Ed en Ingrid weer op ons stonden te wachten.

Conclusie van deze vakantie; Doe Vooral Rustig Aan!!