Zondag 14 december redelijk geslapen ergens p een parkeerplaats aan zee. Heerlijk weer weer deze ochtend, dus op ons gemakje buiten ontbeten, zien we in de verte een zeeleeuw/hond langs zwemmen. Geinig begin van deze, doordat we al op het “vaste land” zijn DVRAD. Het was nog een kleine 100 km rijden naar Adelaide, waar we een camping hadden gevonden aan het strand en er was nog plek voor ons ook. Wel anders, tafeltje, stoeltjes, (oplos)koffie met chocolade, maar hoe relaxt om om half 12 al zo te zitten, terwijl we eigenlijk nu pas van de ferry af zouden komen. Daarna de boel de boel gelaten en naar het strand vertrokken. Kwartier lopen, maar dan had je ook levendigheid, zelfs een kermis. Even lekker op het strand liggen is er opeens alarm, shark alert, shark alert. Ja hoor! Iedereen het water uit. Klein vliegtuigje, heli en speed boot werden ingeschakeld. Pamala Anderson en David Hasselhof renden over het strand, oproer. Na zo’n half uur was hij niet meer gezien en mochten we ondiep het water weer in. Toch met een vreemd gevoel, maar even het zand afspoelen was ook wel lekker. Zo, bleek het toch heerlijk water te zijn. Daarna beetje opdrogen in het park, voor het strand (super hier, overal mag je recreëren, bbq’s zijn aanwezig, picknicktafels, toiletten, speeltoestellen, top) en toen waren we toch wel aan dat biertje toe en (uit) eten. Maar het liep hier ook niet over van terrasjes, maar gevonden en even heerlijk met een sappie en een happie van de namiddag genieten, voordat we aan de arbeid moesten. Morgen vliegen we door naar Perth, dus koffer inpakken en “de keet” enigszins fatsoeneren.

Maandag 15 december liepen we al om half 8 rond te springen, laatste dingen opruimen en op naar de camper verhuur om deze in te leveren. Geen gekkigheid, taxi naar “schiphol” en daar wachten op onze vlucht naar Perth met Quantas, die rond 12.30 uur vertrok. 3.20 uur vliegen, maar met het tijdsverschil waren we maar 1,5 uur kwijt, rond 14.00 uur geland. Niets gedoe met paspoorten, lekker makkelijk. Koffers kwamen ook gelijk langs rollen op de band, hup in een taxi, naar de camper verhuur. Boodschappen inslaan en op zoek naar een campsite. Camper inruimen en daar is tie weer, tafeltje, stoeltjes, biertje (geen chips), stokbroodje. Eens uitzoeken waar we eigenlijk zijn (niet kunnen ontdekken, morgen maar vragen of borden volgen, om weer weg te komen) en wat we de komende dagen gaan doen. Lekker in het zonnetje, die schijnt hier ook. Helaas is het wel om 20.00 uur al donker, waar dat eerst zeker een uur later was.

Dinsdag 16 december hebben we een behoorlijke tocht afgelegd, 350 km. Beetje eentonige weg langs weilanden. Hier groeit hooi op het land. De schapen hebben dezelfde kleur als het land. Vanaf Perth rond half 9 vertrokken. Het is hier om 5 uur al licht, klopt helemaal niets van die tijd hier, dus al vroeg wakker (misschien ook soort jetlag(je)). Eerst naar het plaatsje York gereden, een stadje uit 1830 met mooie oude gebouwen. Lekker bakkie gedaan en daarna door toeren naar Hyden, waar onze volgende bestemming is, de Waverock. In het park mag je niet zomaar overnachten, dus de camping bij de rock genomen en begonnen met jaja, tafeltje, stoeltjes, biertje en chips. We houden vol. Maar allemachtig het barst hier van de kleine vliegjes, die ook veel in Afrika voorkomen, rustig zitten is er niet bij. Ze zitten en zoemen overal. Tijd voor een wandeling aan het einde van de middag, zo langs de wave rock, de naam zegt het al, een rots in de vorm van een golf in de kleuren rood, geel witachtig. Heel apart. Ook over de rots heen gelopen, toen ontdekte we een geweldig uitzicht, wat ook aan Afrika deed denken (die vliegen waren er ook nog), een soort Savanne, in het midden een meer, waar de beesten zouden komen drinken, alleen bleek dit een zout meer te zijn en geen olifant in de buurt. Tot de horizon een geweldig uitzicht. Terug op de camping was het “bedtijd “ voor de vliegen. Wat heerlijk, maar nee, er kwamen muggen voor terug en we hadden de camper even open gezet om te luchten. Kut, heel “de tent” vol met muggen, het krioelde tegen het plafond. Heel de bus deet leeg gespoten. Heel veel lijken achter gelaten, toen wij maar in de campsite gingen koken / bakken en eten. Afwachten hoe we de camper later aan zullen treffen. We wilden hier evt. 2 nachten blijven, maar hebben nu al besloten morgen, na een wandeling, deze insectenstreek achter ons te laten. Terug in de camper waren er 398 lijken en hebben we er zeker nog 20 extra geslagen. Wat een toestand. Ik ga vandaag niet meer naar buiten, kwam onderweg ook nog kakkerlakken tegen, gruwelijk. Maar, ondanks dat een schitterend uitzicht genoten. Na een rustige nacht werden we woensdag 17 december toch weer wakker om weer de camper uit te gaan. Gelukkig, op mijn weg naar het toiletgebouw zat er gelijk weer een vlieg in mn oor, het was geen nachtmerrie. Gelukkig waaide het een beetje, waardoor het tijdens het ontbijt mee viel. We zijn deze dag begonnen met een schitterend mooie wandeling langs het meer, wat dus zout is en in de regenmaanden veel groter is. Hierdoor zijn de jonge bomen in de omgeving allemaal dood en wit achtig uitgeslagen. Het lijkt een soort dead valley, waar we doorheen liepen. Heel bijzonder. Ik heb een soort haat / liefde verhouding met deze streek. Na een kleine anderhalf uur wandelen, goed uitschudden om de vliegen te verjagen, snel de camper in, weg hier. Besloten om direct weer terug te rijden naar de kust, naar Esperance, zo’n 380 km rijden. Onderweg nog gestopt om te tanken en een bakkie te doen en een keer om brood te kopen voor de lunch. De supermarkt was ook postkantoor, Tim de toolman shop en hengelsport zaak. Echt een dorp van niks, wel geinig en hier waren nog steeds vliegen. Rond 16.00 uur waren we in Esperance. Hoe dichter bij de kust, hoe groener het gras weer werd. Camping opgezocht en zitten met een “sappie”. Heerlijk rustig, geen gezoem om je kop. Hier blijven we 2 nachten, even bijkomen aan het strand en we zien wel wat ons pad kruist.