Zaterdag 29 november om kwart over 9 ’s morgens kwamen Ed en Ingrid voorrijden, om ons naar Schiphol te brengen. We waren al ingecheckt, dus alleen bagage drop off en dor de douane.

Aangezien we netjes 20 kilo hadden ingepakt en er 30 mee mag, hebben we eerst maar 1,5 liter jammie jammie ingeslagen. Alles verliep soepel en rond 13.00 uur gingen we de lucht in met Cathay Pacific, goeie beenruimte en stoel en een lunchkaart voor de lunch, 4 gangen met 3 keuze hoofdgerecht. Zalm vooraf en ijs toe. Vis moet zwemmen, maar ijs maakt het goed. Wijntje van “het huis”, muziekje erbij. Het lijkt bijna comfortabel.

Dan is het 15.30 uur, donker buiten, we vliegen naar de nacht toe, dus “bedtijd”. Ik kan je vertellen, zelfs voor mij is van 15.30 uur tot 21.00 uur slapen erg moeilijk. Zeker toen ik ook nog wakker werd van het koude (angst) zweet. Geen idee wat er was, maar ik voelde me beroerd, maar die 2 pilletjes die ik kreeg hielpen wonderbaarlijk goed. Lekker tijdje verder getukt, toen om 21.00 uur (4.00 uur plaatselijke tijd) ’s nachts het licht aan ging. Klaar maken voor, ook weer, een keuze ontbijt. Alleen jammer dat de reuze keuze al op was bij rij 51. Het werd dus gebakken aard. / fritata en worst, lekker hoor voor diner / ontbijt. Netjes op tijd, 6.45 uur geland en ook hier verliep alles doepel, om 7.45 uur zaten we in de taxi naar ons hotel, waar Marleen op ons zal wachten. Alleen blijken er 4 hotels met de naam Metropark in HongKong te zijn, dus die bleek bij de verkeerde beland. Maar, tegen de tijd dat wij ingecheckt waren, was ook dat opgelost. Ff opfrissen en toen met zn drieeen de stad in. Eigenlijk niet echt een idee wat te gaan doen. Maar met elkaar ontstaat er dan vanzelf een plan. Het eerste halfuur vooral HongKong “down under” gezien, dat is werkelijk ook nog een hele stand onder de stad. Het krioelt er van de mensen en ondanks dat, zie je bijna geen Westerlingen. Met de metro naar the peak station, waar we eerst eens een bakkie hebben gedaan, voordat we het steile treintje omhoog namen, voor een fantastisch uitzicht over HongKong. Helaas bleek de mist een kink in de kabel, we zagen boven echt helemaal niets, dan een wit laken van wolken, nog niet eens een schim. Mocht de pret niet drukken, dan maar met de bus HongKong in hoppen. Heel veel gezien, maar vooral heel veel heel hoge gebouwen / flats. Iedereen woont en werkt hier hoogbouw. Alles staat op en door elkaar, is er nog een plekje vrij, maakt niet uit wat, zet er maar tussen. En dan was er weleens laagbouw, dan was het een sloppen wijk. Ofwel, we konden door de flats, de stad niet meer vinden. Moet je HongKong gezien hebben? Nee. Eigenlijk is alleen de skyline leuk en indrukwekkend, deze konden we uit de bus en vanaf de ferry (die we ook even genomen hebben) en vanaf het terras goed zien. ’s Avonds ook nog de avond hop gedaan, met alle lichtjes (ook al heel veel kerst), zeker leuk. Ook nog een avondmarkt gepakt, geinig, maar vooral nep griebus. Verder is met zn drieeen eten bij de mac, hier goedkoper dan 2 rose en 1 bier op een terras. Al met al, wereldstad, maar zeker geen must. Rond 21.00 uur begonnen we het langzaam toch wel zat te worden (van 8.00 uur zaterdagochtend tot toen 14.00 uur zondagmiddag, is best een dagje) hotel weer opgezocht. Afscheid genomen van Marleen, die morgen weer terug vliegt, douchen en klaar voor vandaag!

Maandag 1 december werden we rond 9.15 uur wakker. Perfect, we zitten gelijk in het juiste ritme. Na een lekker ontbijt in het hotel, je gaat je wel afvragen wat je gegeten hebt als je bord wordt weggehaald door iemand met een monddoekje voor (rare lui, die Chinezen), gingen we samen nog even de stad in. Eerst verdwenen we weer even naar “the city down under”. Mijn God, als makke schapen die metro in, om een paal gedrappeerd, werden we vervoerd naar HongKong Island. Wilde graag nog even naar de roltrappen in HongKong. Had ik gezien bij “wie is de mol? Wel grappig. Langs ouwe griebus hoogbouw, die je met de roltrap kon volgen. Beetje gluren hoe die Chinezen wonen en langs allerlei verschillende straatjes. Terug moest je dan weer wel even lopen, de trap naar beneden is nog niet in productie genomen. Halverwege maar ff een bakkie gedaan, ook om het ondergrondse geweld weer aan te kunnen, maar de ergste maandagochtend drukte was voorbij. Iets te vroeg zijn we weer boven de grond gekomen, is ook geen touw aan vast te knopen, die Chinese namen… Tjang Tjang Tjouw, Loo lou yoek, tjap tjoy…. , toen was het wel nog een behoorlijk eind lopen en hier en daar ook zoeken, maar volgens “plan” liepen we om half 3 het hotel weer binnen. Nog ff opfrissen, omkleden, boel bij elkaar pakken, uitchecken en de taxibus stond al klaar. Op naar de luchthaven, door naar Melbourne, Australie. Vlucht van 9.20 uur, hopen we morgenochtend rond 7.30 uur weer te landen (plaatselijke tijd, +3 met HongKong, +10 met Nederland)…

Ze zijn in Aussie wel erg voorzichtig. Buiten alle gewone check’s, nog een extra check, voordat we het vliegtuig in gingen. Alle handbagage nogmaals openen en inzien. Daarnaast een Ebola formulier invullen. Tot 21 dagen na aankomst bewaren. Aangezien we niet vtv ingecheckt hebben, zitten we echt op de allerlaatste rij, heen en weer te schudden. Ruud in de stress, tijd voor een zenn pilletje. Deze x een nachtvlucht, dus wel even geslapen en netjes op tijd, rond 7.15 uur geland. Het is een hele wachtrij om Australie in te komen, maar uiteindelijk geen gekkigheid, dus toen we bij de bagage kwamen, kwamen precies onze koffers eraan. Best gelopen, we zijn down under!!

Taxi was nog wel een dingetje. Wij in de rij en toen er voor ons een stopte, wilde hij ons eerst niet meenemen. De rit was hem niet ver genoeg. Rot op man, je zal het moeten kruipen. Uiteindelijk met veel gezucht en gesteun heeft hij ons toch naar de camper verhuur gebracht. Geen fooi, al zn wisselgeld op! Uitleg gekregen over de camper, hoe, wat, waar, waarom (stroom, water, gas enz.). Gelukkig sprak die gast Nederlands, dat maakt het een stuk simpeler. Maar toen kwam iets wat een stuk minder simpel was, de weg zoeken naar de standscamping in Melbourne en daarbij vooral een hele klein stukje tolweg vermijden en vergeet het links rijden niet. Eerst reden we juist de stad uit en toen gingen we goed, zaten we toch bijna op die tolweg. De laatste afrit bleek toevallig “onze” afrit. Klopte van geen kant, met het kaartje, maar toch de camping gevonden en besloten hier 2 nachten te blijven. We zijn nu toch wel ff een soort van verrot, maar ff de rest van de dag bijkomen. Camper neergezet, eerst tukkie gedaan in de schaduw. Boodschappen, nou dronken gaan we niet worden. Allemachtig wat ze hier vragen voor een biertje, daar ga je failliet aan. Gelukkig hebben we onze jammie jammie veilig ingevoerd J. Lekker genikst, camper ingeruimd en van de zon genoten. Het lijkt wel vakantie… Morgen gaan we Melbourne verkennen!

No worries... wordt vervolgd!!