woensdag 19 september, DE dag, gorillatraking. Of het komt van toch enige spanning of die koeienprint deken op het bed, die zo zwaar is of er een hele koe op je ligt, de stilte hier, op een snurkende buurman na, geen idee, bere slecht geslapen. Vandaag de dag van deze vakantie, ik had me op alles voorbereid, maar het werd ook echt een Hell van een tracking. Na het ontbijt direct de eerste klim van het park naar de cruiser, die kan hier niet beneden komen. zo, voor 6en al klotsende oksels. Nog 2 uur rijden tot de office van bwindi Nat. Park om een briefing te krijgen van een ranger. toen het licht werd was het uitzicht over het oerwoud, met daarboven laaghangende mist wel fantastisch. wij zitten met zn 6en uit onze groep ingedeeld voor de Nshongi gorilla group incl. een belgisch stel, 8 in de groep. We hebben allemaal een drager 'ingehuurd', die onze tas droeg en ons evt. kon helpen onderweg. Ik ben heel blij geweest met mijn albert (lees, mannetje). Hij was kleiner dan ik, maar had super sterke armen, die direct in aktie kwamen als ik maar dreigde weg te glijden. verder een soldaat mee met geweer, voor als opeens in het woud het congoleense leger voor ons zal staan. wat hij dan zal meoten doen, geen idee, maar v oor de sier deed hij het leuk. en een ranger die contact hield met de voolopers, die de gorilla#s zochten. we hadden vtv al gehoord dat dit een moeilijk te bereiken groep is en ze verplaatste zich ook nog. de heenweg heeft dus redelijk lang geduurd. 9.15 uur vertrokken en om 13.30 uur zagen we de eerste gorilla. een zware tracking dwars door ht woud, glad door de regen van de vorige dag, stijl omhoog, je schoenen die achter wortels blijven hangen, wat was ik blij met mn mannetje. Paden werden gehakt met een sikkel, je moest heel goed kijken waar je je voeten zette. Mn wandelstok vond soms geen ondergrond, beter dus dat daar je voet niet terecht kwam. Hele stukken met rode bosmieren, giga groot. snel doorlopen en daana stampen en killen. die beesten kunnen goed bijten. ruim 4 uur afzien, stukken in de palle zon, dus we hadden de kop goed lek. Over bergen heen, om begen heen en toen opeens waren we er, een groep gorilla#s. gewone, kleintjes en een silverback. tot op 2 meter afstand zijn we bij ze geweest, maar ze ontweken ons (terecht) ook wel. we zaten naar 1 gorilla te kijken, toen erachter een hele struik omgegooid werd, daar kwam mr. silverbak himself. verdomd moeilijk te fotograferen, ze blijven toch veilig in de buurt van een struik. we mochten een uur bij de gorilla#s blijven en daarna even pauze met een meegebracht broodje en toen de terugweg. wellicht nog meer afzien, de gladde stukken naar beneden. dat bleek ook wel, de belgische dame trok het niet meer, is het laatste stuk door een groep Ugandeese mannen op een brancard (een grote rieten mand) terug gedragen. Ik denk dat ik wel echt dood moet zijn, om mij dat te laten gebeuren. wat was ik blij dat de tropische regenbui vandaag in het tropische regenwoud is uitgebleven, anders was het echt niet te doen geweest. rond 18.00 uur waren we het woud uit, met zware benen, maar een geweldige ervaring rijker. Ik had dit niet willen missen. Ook neit toen we van onze andere groep hoorde dat die binnen 2 uur bij hun gorilla#s waren, slechts 1 pad over. die hadden de middag met een Niletje op het terras doorgebracht. tja, verschil moet er zijn. Het laatste stuk was het ergst, vermoeidheid had toegeslagen, maar we moesten nog van het woud terug naar de weg, een stijl pad met stenen op, omhoog, zeker 500 m. fucking Heavy, wat was ik blij toen ik boven was. Om 19.00 uur zaten we in de auto, nog 2 uur hobbelen en om 21.00 uur eten. voor het eerst dat ik ~ echt~ honger had in afrika. Lekker warme douche en ons kitche bedje in. Morgen de wekker op half 9, even bijkomen van deze inspannende, maar geweldig dag!
donderdag 20 september tanden poetsen bij kaarslicht en op naar het ontbijt. trap op/af, oeps stijve bovenbenen. de ochtend hadden we vrij en heb ik op onze verranda doorgebracht, uitkijkend over het meer. Op de achtergrond een zingende Afrikaan en op het meer varende kinderen (in uitgeholde boomstammen). Ook dit is Uganda! In de middag zijn we in een uur naar Kisoro gereden. wij zijn daar even de stad ingelopen, maar hier bleden wij de attraktie te zijn. Helaas hebben we de markt niet gehaald ivm een stortbui. dus een internet cafe ingevlucht en op ons gemakkie terug naar het resort, waar we een nette kamer hebben met electra en warme douche. vrijdag 21 september is ter vrije besteding, dus DVRAD. 9 uur ontbijten en daarna samen de stad weer ingelopen. Overal galmde muziek uit boxen. we kwamen rijdende winkels tegen; een fiets helemaal vol geladen met koopwaar tot hoog opgestapeld. Bij de slager (zeg maar een halve garagebox) hing een gevilt dier aan de haak, (de ingewanden nog op de toonbank), bleek een geit te zijn, of we een stukje wilde. Neeh, la maar. Kekker beetje rondgestruint en het leven bekeken. rond 12 uur neergestreken op het terras bij coffee pot cafe voor een cappuccino en homemade cake. Niet te zuipen, maar wel even lekker gezeten en gekeken wat er op straat gebeurde. terug bij het resort lekker in de zon gaan zitten met een boek! tot ik om 15.00 uur aan de beurt was voor een apres gorilla massage van een uur. zo#n beetje alles is onder handen genomen, zelfst mn oren en ze had er echt wel verstand van. Shit, wat deed ze mn boven benen aan de voorkant pijn. ze raakte precies mn bovenste buitenste klimbeenspier, maar met resultaat. eigenlijk na afloop triest om te ontdekken dat een fooitje van, omgerekend 6 euro (voor 2 personen), haar zo gelukkig maakte, dat ik een knuffel kreeg. Uiteindelijk tot een uurtje of 6 nog heerlijk van de zon genoten.