Vrijdag 7 april, we kunnen geen struisvogel meer zien, horen, voelen of proeven. Tijd om verder te trekken. Vandaag staat er weer een lange rit op het programma, 400 km toeren naar Graaff Reinet. Dik voor wekker wakker, dus voor het ontbijt alles al in de auto, 8 uur ontbijten en half 9 on toer. Het was een wat saaie rit in “de leegte”. Dorren vlaktes, met lage bruin groene stekelstruikjes, die niet veel water nodig hebben, konden we mooi af en toe wat dieren zien, bavianen, aapjes, hertachtige en heel veel “scheiten”, we wisten niet goed of het schapen of geiten waren, met een dikke laag krullende “wol”, dus waarschijnlijk schapen. Nu blijkt Graaff Reinet een lammetjesgebied te zijn, dus lijkt schaapjes beter op zn plaats. Daar tussendoor een lange rechte weg, dus we konden lekker 120 door tuffen en waren dus al rond 2 uur op bestemming. Een heel enthousiaste B&B houdster, ze wilde ons 7 minuten wat van de omgeving vertellen, dat werden er nog net geen 70. Maar, kop thee erbij, met een zelfgebakken koekje, heel gastvrij en huiselijk. Beetje oubollige kamer, maar komt weer goed hier. Op loopafstand van de stad, dus eerst een “sappie” gaan scoren. De weg terug natgeregend, voel me helemaal thuis. ’s Avonds bij Polka gaan eten, op aanraden van de gastvrouw en wat eet je in schaapjesland, juist lammetje. Ruud een lammetjesnet, ik ben al lang blij dat hij in Struisvogelland niet ook voor nek heeft gekozen. Goed restaurant, lekker gegeten.

Zaterdag 8 april, het ontbijt is hier vanaf 7 uur en dat was goed te horen. We slapen naast de woon/eet kamer, waar dus het ontbijt geserveerd wordt. Ach, beetje doezelen, rust je ook van uit. Na het ontbijt, spulletjes voor deze dag zoeken. Boodschappen doen en toen, mmmmm, nog stik bewolkt. Eerst maar een bakkie, dat kon leuk in een tuincentrum, lekker buiten en toen zagen we de wolken oplossen. Top, voor de plannen van vandaag. We gingen naar Camdeboo National Park, de ochtend naar the Valley of Desolation, een rotsformatie van een soort orgelpijpen, van rood steen, met daarachter zover je kon kijken groene vlaktes. Wij stonden er een soort tegenover op een hoge rots, met dus een hele diepe afgrond, klein en nietig te zijn. En dan luister je en hoor je….. helemaal niets, behalve wat vogels en je eigen adem. De schoonheid van de stilte… Hier hebben we ook een hike, van een klein uurtje gedaan, voornamelijk voor het uitzicht en veel hagedissen gezien. Terug bij de auto, een picknick klaargemaakt met uitzicht op de valley. Hierna naar de andere kant van het park, om klein wild te spotten. De eerste keer zelf met de auto een wildpark in. Geen heel spannend park, geen big 5 aanwezig, maar veel lage planten, dus goed ver kunnen kijken. Helaas mocht je natuurlijk niet van de paden af, dus veel dieren ook van veraf gespot, maar ook echt wel goed kunnen zien, o.a. hartebeest, springbok, gemsbok, kudu, reedbuck, wildebeest, zebra’s, baboon, monkeys, meerkat, struisvogel, black eagle en biesbok. Maar ook veel vogels, opgezocht in Ruud zn nieuwe vogelboek, uit oom sammie se winkel, wat we zagen. Ook nog even bij een spotplek gaan zitten, maar niets langsgekomen. Onze eerste eigen gamedrive was een succes, geweldige dag weer, afsluiten bij een Afrikaans restaurant, met heerlijke Boboti, genieten buiten op het terras, heerlijke avond.

Zondag 9 april wilde we op tijd weg en hebben dus om 7.30 uur ontbijt besteld en we aten gelijktijdig met de andere Afrikaanse reizigers. Shit, zo vroeg al Engels lullen, ik ben er later op de dag al geen ster in en dan ging het ook nog over de toestand in de wereld. Dat wij blanken uit gaan sterven, is ons eerder deze reis al verweten. Denk dat Ruud en ik daar nu niet zoveel meer aan kunnen doen. Maar, nu gaat de islam de overige geloven overtreffen, die maken kinderen bij de vleet. Tja, zelfde antwoord, kunnen wij niet zoveel meer aan doen. Toen we ingepakt waren kregen we zowel van de reizigers als van de gastvrouw een knuffel, dus we hebben toch de juiste antwoorden gegeven, denk ik. Er staat een rit van 260 km op het programma, maar ook hier zullen we minimaal 5 uur over doen. Eerst stuk terug over de saaie weg van eergisteren en verderop rechtdoor naar Willowmore, de laatste “beschaving” voor de komende dagen. Hier tanken, koffie drinken en boodschappen doen. Vanavond staat er een braai op het programma. Geen idee waar we precies terecht gaan komen, maar er is niets. Inkopen gedaan en door, onderweg, shit, brood vergeten, terug. 3 supermarkten, geen brood. Zie ik de vrouw van de koffie, waar is brood? De minimarkt, ok, dank je. Nee op. Op zondag bakt de bakker niet. Shit, wat is een braai, zonder brod en yumyum pindasaus? Een lunchtentje, stop, brood? Nee. Ik zie croissants. Ik wil Croissants. Ik wil brood. OK, door. Iets na dit dorp sloegen we linksaf de Baviaankloof in, direct over gravel voor 70 km, zo’n 3 uur over gedaan. Hobbel de bobbel. Die auto hoor je steeds meer rammelen. Niet stoppen, gewoon doorrijden. Er is hier niets en niemand. Straks is er wat los gerammeld, we willen het niet weten. Kuilen omzeilen, soms door water, hoe diep is het? Shake shake. Ik heb per ongeluk slagroom gekocht, dacht dat het chocomelk was (bijna hetzelfde), nou die slagroom is al klaar hoor. Dat geshake word je best zat, en dan ben je er. Eindelijk… Zegt die vrouw, volg mij maar, nog 2 km verder. Pfffff, zij in haar 4x4, wij er achteraan met onze hukkelbuk Toyota Etos. Maar, we komen toch bij een leuk huisje, in de middle of knowwere, met niemand iets te maken. Alles uit de auto, evt. snel in de koelkast en bijkomen met een biertje. We hebben een klein huisje, met een bed, keukentje, wc en bad (geen douche) op pootjes, geinig. BBQ buiten en een stenen tafel met bankjes. Nu missen we relax stoelen, even in de schaduw in slaap vallen is er niet bij op een stenen bank. Het is behoorlijk heet vandaag, met de reis erbij en 2 biertjes, kunnen we zo omvallen. Maar, eerst nog braai. Dat was heerlijk. Deze x ook buiten zitten eten, kaarsje erbij en genieten van (bijna) volle maan en sterrenlucht. In de avond nog even in ons bad gestapt, bij gebrek aan een douche, heerlijk heet water. Je kon aan de kraan een soort melkapparaat zetten of 2 condooms over de warm/koud kraan, die samen in 1 slang kwamen, dat je toch in bad kon afspoelen. Nou, dat komt op de volgende plek wel weer. Nog ff bakkie koffie buiten en toen, rond 9 uur kwamen er wolken binnen drijven. En die brachten heel wat ellende met zich mee. Het begon met wat flitsen in de verte, de Gekko’s kwamen al naar binnen. Opeens was de hele kamer verlicht, tja, geen gordijnen natuurlijk met direct erop een keiharde klap. De regen stortte neer op ons golfplaten dak, dat klinkt niet meer als gezellig dat getikker op je dak, maar is een kolereherrie. Dan werd het weer wat minder, om even later weer terug te keren. Het onweer kon blijkbaar de bergen niet over. Ik dacht vooral, als het nu mis gaat, we kunnen maar 1 kant op. Ruud bleek, de volgende ochtend, gedacht te hebben, we zitten hier 6 dagen vast, de wegen zijn weggespoeld. Toch lekker in slaap gevallen en de volgende ochtend was de lucht weer strakblauw en de vogeltjes tjilpten weer vrolijk. Op naar een nieuwe dag. We begonnen met een champagne ontbijt (er is altijd wel wat te vieren), lekker buiten, deels in het zonnetje. Toen de gastvrouw langskwam met de tractor, dat is geen goed teken. Ruud zn gedachte zijn deels waar, gelukkig is de weg niet weg, maar het pad vanaf ons huisje naar de weg is deels veranderd in een stromende rivier. We kunnen vandaag met geen mogelijkheid weg met de auto. Morgenochtend even afwachten, anders trekken ze onze auto met de tractor door het water, maar de kans is groot, dat dan het water uit de bergen wel weg is. Er is blijkbaar vannacht 20 mm regen gevallen. OK, dan moeten we deze dag leven op koffie met koek en baco met chips. Diner hadden we wel geregeld voor vanavond. Het is niet anders. Wandelschoenen aan en aan deze kant dan maar de berg op. Eerst even bij het pad gaan kijken, bizar, daar in die rivier reden we gisteren nog. Maar even paar uurtjes door de omgeving gaan wandelen, mooie uitzichten en een paar keer rende er net voor ons een kudde steenbokken en reedbucks weg. Pikken we mooi maar weer mee. De middag siësta gehouden bij het huisje. Ook niks mis mee. Rond 3 uur nog even naar de “rivier”weg gelopen, water was wel wat gezakt, maar hier komen wij nog niet zonder hulp doorheen met ons hukkelbukkie. Lopen we niet vol met water, dan blijven we wel steken in de blubber.