Donderdag 30 maart om 6.52 uur liep de wekker af. Gelukkig beetje vroeg gezet, er was een calamiteit. Bij het sluiten van mn koffer ging de rits kapot. Kut, dit kan zo niet. Gelukkig lag de oude, met een scheurtje, nog op zolder, ok… mn zorgvuldig gevulde koffer hop hop prop prop overpakken. Shit, nu is tie te zwaar, hup over in de handbagage, toestanden. Jeetje, 6.15 uur en al stress zweetjes. Tijd voor vakantie. Rond 6.40 uur kwam stond Marleen voor de deur. Ze vliegt weer met ons mee naar Kaapstad. Wie wordt er nou thuis opgehaald door de stewardess?? Op Schiphol was het druk en de security lijkt steeds meer tijd in beslag te nemen. Maar, er was nog een half uurtje over voor een bakkie en een croissant en uiteraard om een fles jammiejammie aan te schaffen voor de zwoele zomeravonden. In het vliegtuig was de stoel naast ons nog vrij, heerlijk, ruimte. Opeens was deze toch bezet, maar die man is vakkundig door Marleen “weggewerkt”. 10 uur kwamen we in beweging, voor een vlucht van 11.15 uur, zonder tijdsverschil, naar Kaapstad. De uren gingen redelijk snel voorbij met eten, drinken, tot champagne aan toe filmpje kijken, nog wat eten/drinken, ok vergeet slapen niet en we zijn ook nog even in de cockpit op bezoek geweest, met zn drietjes. Dat blijft toch bijzonder. Al met al prima vlucht, met veel verwennerij. Op Kaapstad airport verliep alles soepen, we mogen het land in. En er stond een mannetje met een briefje, Anita van’t Veld, toch prettig als klopt was je denkt dat er gaat gebeuren. Met de backpackers bus naar Sunflower Stop, dan lijken die grote koffers toch wat uit de pas, maar wij packen wel, maar liever niet on the back. Door wat oponthoud met de bus, half uurtje later aan ons eerste sappie in de poelbar. De bar is net zo groot als de pool, maar dat mag de pret niet drukken. No stress, gezellig en internationaal. Leuk. Onze kamer is prima, maar wel naast de receptie, die om 7.30 uur open gaat. Uurtje of 1 waren we wel klaar om te tukken.

Vrijdag 31 maar werden we om 7.45 uur wakker, valt alles mee. Lekker buiten ontbijten, met onze zelf meegebrachte krentenbollen en bananen (je moet was, als je niet weet hoe of wat) en koffie. Beetje de dag doornemen. Ze hebben in Kaapstad al maanden de regendans gedaan, zonder resultaat. Wij komen aan en het begint spontaan te regenen. Fijn voor “de Kapen”, minder voor ons, maar mag de pret niet drukken. We slaan ons er doorheen en gaan deze eerste dag toeren, in de auto die om 9 uur afgeleverd zal worden. Marleen was er nog eerder dan de auto, nog maar een bakkie. Half 10, ja kut, dit klopt niet, ff bellen. Nee, wordt niet afgeleverd, moeten we ophalen op het vliegveld (zoooo, reisorganisatie scoort geen punten). Hup, ff uberen, en in no time was daar Romeo, de held van de dag, met zn zwarte weet ik wat voor auto. Zo ben je in Kaapstad, zo weer op het vliegveld. Redelijk snel geregeld, om 11 uur konden we aan de reis beginnen, naar het Schiereiland Cape Penisula. Super leuk, de pinguïns gespot bij Boulders beach, onder rotsen door, over rotsen heen, bijna in spagaat, alles gedaan om die kleine vlooienbalen te ontmoeten, van einzelgänger tot groepsvormers, wij hebben ze gezien, super leuk. Door naar Kaap de Goede Hoop, door een soort groen begroeid maanlandschap, het meest Zuid Westelijke punt van Afrika. Hier MOET je natuurlijk een foto maken, niets veranderd met 17 jaar gleden, toen we hier ook waren. Tja, we waren niet de enige, maar staan er uiteraard wel het beste op, wilde zee op de achtergrond. Hier ook nog struisvogels gesport, wat een fantastische vreemd afgewerkte beesten en onderweg nog Bavianen We zijn al lekker aan het spotten. Terug, via Cheapman’s peak, een schitterende pas, maar door de mist zagen we eigenlijk alleen in de verte de zee, maar we hebben er gereden. Wel jammer, als je een half uur later achterom kijk, dat de wolken opgetrokken zijn, helder ziet de wereld er toch mooier uit. We kwamen uit in Houtbay, waar een (food)markt was. Laten we nou van eten en drinken houden en een tafeltje gevonden hebben. Als je zit, niet meer opstaan, want dan komt het niet meer goed. We zijn dan ook 2,5 uur blijven zitten en hebben genoten van Wereldse gerechten als friet uit Oekraïne, Gemsbok uit Afrika en toetjes uit Zweden. Wij zijn Werelds bezig vandaag. Jammer dat we daarna nog wel een heel stuk terug moesten rijden, maar hotel van Marleen gevonden en daarna ook onze eigen Zonnebloem. Auto geparkeerd en die blijft vervolgens steeds alarm geven. Godgloeiende, dat moeten we niet hebben vannacht. Toen we dachten we moeten de leasemaatschappij maar ff bellen, stopte het. Of de hele auto is weg, of hij dacht, ze trappen er niet meer in, morgen zullen we het weten. Nu eerst een lekkere douche. Er stond dat je max. 5 minuten mocht douchen om water te besparen, maar we zijn de halve dag nat geregend. Water genoeg gevallen, dat mag vandaag wel wat langer. Alles heeft zn voordelen. 2 jammiejammies toe en daana met de ogen dicht deze fantastische dag verwerken.

Zaterdag 1 april al ver voor de wekker wakker. Ligt zeker niet aan het bed, die is heerlijk. Ruud is ontbijt gaan halen bij de Spar, iets verderop. Heerlijk buiten in de zon, bij de (mini)pool ge ontbijt. De lucht is blauw, beetje sluierbewolking, maar weer even zien wat de dag ons brengt. Eerst maar een bak koffie. Marleen kwam ook weer onze kant op en we besloten ivm het weer, dat we vandaag al mijn verjaardagsfeestje gaan vieren op de Tafelberg. Helder betekent, alles laten vallen en de berg op voor een fantastisch uitzicht. We hadden ook nog eens bedacht dat we dit heen niet met de lift zouden doen, maar de wandelschoenen aan zouden trekken. De auto stond gewoon nog voor, dus dat alarm nam ons gewoon in de maling. Op naar table mountain, het zag er afschuwelijk druk uit, maar dat waren allemaal luie mensen, die met de lift gingen. Wij zijn met de pendelbus naar de lift gereden, daarna begonnen aan een kleine wandeling, van 15 minuten, omhoog over het asfalt, naar het startpunt van de klim. Werkelijk afzien, direct redelijk stijl omhoog over grote blokken steen, soms kleine stappen, soms te grote stappen. Zon op de kop en lopen, zweten, afzien, alles om op de tafel te kunnen staan, na zo’n 2,5 uur klimmen en klauteren. Tussendoor stops, uitpuffen, doorlopen, andere aanmoedigen, door andere aangemoedigd worden. Water drinken, wat eten, en denken, waarom ook alweer wilde we dit zo doen? Om boven te komen, te dansen op de tafel en weer een bucket af te vinken, daarom. Maar, wat is het gaaf als het einde inzicht komt en als je werkelijk op tafel staat, groepshugg, iieeellllg, ik voel natte zweetjes. We zijn er, we zijn er gewoon, afzien, maar gehaald. Wat een topdag, maar werkelijk het aller aller vermoeiendste verjaardagsfeestje ever. De feesthoedjes konden op. Champagne kon open. Op het leven, op nog minimaal 45 mooie levensjaren. Op afzien, maar ook op genieten. Ik zal mijn 45^ste verjaardag nooit vergeten. Nog poosje van het uitzicht genoten en daarna een koud drankje in de zon. Die deed ons echt goed. Toen moesten we nog met de ligt terug, daar stond een mega rij. Je zal bijna terug weer gaan lopen. Bijna hoor, dat deden we dus niet. Dan maar in de luie mensen rij wachten en beneden nog “ uitlopen” terug naar de auto. Marleen netjes afzetten bij haar hotel, zij vliegt vanavond weer terug. En wij door naar de Spar voor een lekker stukkie vlees. Vanavond braai in “de Zonnebloem” BBQ, borden, bestek, brood, salade en sausjes worden geregeld. Ieder neemt zelf vlees mee ne braait. Hoe leuk?
Wij eerst lekker een koud biertje in de bar, dat hadden we wel verdiend. Daarna de zweetjes afspoelen en hup aan de braai. Gezellige avond, met vele nationaliteiten. Nu zie je pas dat die backpackers echt massaal op zaal liggen. Uurtje of 9 zwaaiden wij af, even bijkomen van deze geweldige, maar intensieve oudejaarsdag. Op naar mn jaarwisseling.

Zondag 2 april, geen haast. Lekker rustig wakker worden en naar buiten voor en bakkie koffie. Superleuk, Ruud had “ons” tafeltje versierd en er waren kadootjes uit Nederland. Ik was overrompeld. We gingen vandaag lekker ontbijten bij V&A Waterfront, was het plan. Helaas trok de lucht opeens dicht, wat jammer dacht ik, gelukkig zijn we gisteren al naar boven geklommen. Ruud dacht iets heel anders iets in de trant van, k.., nee he, maar dat wist ik toen nog niet. Toen hij me verplichte om gympen aan te doen ipv slippers, dacht ik wel ?? krijg nou wat?! Wat nu? Maar met de auto naar Waterfront en heerlijk op een terras, aan de haven ge ontbijt. De zon kwam zelfs weer tevoorschijn. Opeens hadden we haast, moesten we terug naar de auto. Wat een onzin, dacht ik nog, kunnen hier toch nog wat rondlopen. Maar, aangezien ik mn gympen aan moest, dacht ik niets zeggen, afwachten. We gingen weer richting tafelberg?? Nee he, niet nog een keer…

Toen een zijweg in, ok, we gaan nu naar de berg kijken van het uitzicht genieten, leuk. Parkeren en toen zag ik ze Paragliders en Ruud liep er rechtstreeks naartoe. Het zal toch niet, maar ja, hij heeft gewoon stiekem eregeld dat we vanuit de lucht aan een zeiltje, naar de tafelberg kunnen kijken en uiteraard alles eromheen. En de grootste verrassing was nog, hij ging het zelf ook doen. Wat een geweldige verrassing. Kwartiertje wachten, tot we aan de beurt waren, “harnas” aan, uitleggen voor je het weet ren je 3 stappen en zweef je, in de lucht, hoe vet. Heerlijk rustgevend, stilte en genieten van het fantastische uitzicht, net of je stil hangt. Ik was het eerst weg, dus ook als eerste beneden en zag Ruud landen. Geweldige kick en ervaring weer. Terug naar boven met een busje, nog even van het uitzicht genoten en daarna terug naar de stad. Klein hapje eten en toen moest dit echt even landen. In een parkje op het gras in de zon gaan liggen. Ook her fantastisch uitzicht op de tafel, maar ja, dat zie je niet met je ogen dicht. Even alles laten bezinken. De auto thuis brengen en de dag afsluiten waar we hem ook, bij het ontbijt, begonnen zijn, in Waterfront, met een rosé en een hamburger. Heerlijk, top verjaardag!