Maandag 2 mei, lekker geslapen na zo’n doe dag in Moskou, tot Ruud begon te snurken. We liggen in 2 aparte bedden, dus stompen was geen optie. Even lekker lang gedoucht, dat komt er de komende dagen niet van, in de trein. Even ontbijten en toen boodschappen doen. Wat koop je als eerste “rantsoen” in de trein? Een fles Bacardi en cola uiteraard, water, fruit, brood, kaakje. Geen WC papier te vinden, dus de rol (de vast zat) in het hotel maar volledig afgerold. Stel je voor, beter mee, dan om verlegen. Alles inpakken en tja, nog klein uurtje over, ik zeg terras in de zon, tijd voor een koud biertje. Geen idee wanneer die mogelijkheid zich weer voordoet. Wat kan kan. We passen ons graag aan aan de Russische cultuur wat dit betreft. Rond kwart voor 12 kwamen we met al onze zooi beneden en stond Vladimir ons al op te wachten, voor de transfer naar het station. Kwartiertje rijden en hij nam afscheid, terwijl hij alleen Russisch sprak met, succes. Dat geeft de burger moed. Eerst maar eens naar de WC, wat erin gaat, moet er ook weer uit. 30 roebelcent voor een hok dat stinkt naar pis, maar kreeg wel een bonnetje. Bij wie zal ik dat eens kunnen declareren? Even rond gekeken een x gevraagd en toen zagen we ons treinnummer 70, op een bord staan, met wat ondefinieerbare woorden erachter, maar de tijd klopte, dat moet hem zijn. Afwachten voor het perronnummer in het zonnetje. En toen kwam er een 3 achter trein 70 te staan. Onze trans Mongolië express was gearriveerd. We konden met ons hele hebben en houden naar wagon 10, coupe 2, bed 5, 6, 7 en 8. Omdat we geen zin hadden in gezeik van andere mensen, hebben we samen een 4 persoonscoupe. De provodnik, die alleen Russisch spreekt, van onze wagon controleerde alles en we mochten naar binnen. Eerste indruk, wat ben ik ongelofelijk blij dat we het zo geboekt hebben. De coupe is redelijk klein en gruwelijk heet, 4 bedden, een tafeltje en wat beenruimte in het midden. Beetje alles een plekkie gegeven. Onze koffers enz. op de bovenste bedden, dat werd de kast, zeg maar. Precies om 13.50 uur kwamen we in beweging. Op naar een nieuw avontuur. Pffff heet, eerst omkleden, korte broek, slippers en t’shirtje aan, dit zal het de komende 4 dagen wel blijven J. Na zo’n 2 uur hobbelen dachten we wel klaar te zijn om de trein te verkennen. We zitten de 2^e wagon na de locomotief en zijn 10, dus er zitten er zomaar nog 10 achter (incl. de restauratiewagon). Beetje al de wagons doorlopen en ik denk dat ik me hier wel goed aan kan passen. Bijna iedereen ligt te slapen. Wij hebben 1^e klas geboekt, maar dat bestaat in Rusland niet, vandaar 2^e klas, maar wel 4 bedden met zn 2en, een hele coupe. Er waren ook 3^e klas wagons, daar slapen zomaar 6 mensen op zo’n stukje als wij met zn 2en hebben, zeg maar, ook 2 boven elkaar in het gangpad, met alleen een tussenwandje tussen de bedden. Na een paar wagons kwamen we in de restauratiewagon en de ober keek helemaal blij, een klant. Na eerst de hele trein uitgelopen te zijn, op de terugweg maar een “sappie” bij hem gedronken. Gelijk de menukaart bekeken, wel goed te doen. Terug in onze coupe de comfortabele stand opgezocht, waarbij we uit het raam konden kijken, als onze ogen open waren, tot de trein om 17.45 uur een stop had van 30 minuten en we konden luchten. Heerlijk frisse lucht, na die bloedverziekende hitte binnen. Ook kwamen er nieuwe mensen aan boord. Voelde ons gelijk weer topfit, klaar voor de “camping avondmaaltijd”. Broodje worst van de restauratie, cup a soup van onszelf en toe een heerlijk papje van de winkel vanochtend. De volgende stop was weer een half uur, nu het perron aan onze raamkant, heeft Ruud gelijk het raam even “gezeemd”, al springend het was best hoog. Hij had wel publiek. Ook kregen we een nieuwe locomotief en werd ons hier van alles te koop aangeboden, van eten tot planten. Een plant? Hoezo zal ik een plant willen? We zijn al blij dat er 2 borden op ons tafeltje passen. Wel geinig, veel gelezen over de handel onderweg. Het komt op gang. Jammer dat dit de laatste “lange” stop was vandaag. Langzaam ging de dag over in avond. Het uitzicht van vandaag was voornamelijk berkenbomen en af en toe een dorpje. Hier werd het tijd voor oploskoffie en Celebrations. We bouwen ons eigen feestje, in onze coupe, met een Baco toe. En dan wordt het tijd om je op te frissen om naar bed te gaan. Natte doekjes / vochtige washandjes, al wiebelend je tanden poetsen bij het fonteintje in de WC, waar net iemand (uiteraard door het schudden van de trein) over de rand gepist had en het (door de spanning) helemaal vergeten is weg te halen. Mag de pret niet drukken. Bed klaarmaken, bank krijgt een matras, we hebben allebei 2 kussens en een laken is echt genoeg om onder te slapen. Tafeltje wordt automatisch nachtkastje, alles is er klaar voor, labello en een glaasje water, dit moet een topnacht worden, kedengkedeng.

Dinsdag 3 mei, redelijk geslapen. Het is ff wennen natuurlijk, in een smal bedje heen en weer geschud worden, met treingeluiden in je oor. Maar slapen kan ik overal, dus ook dit is gelukt. Vannacht was het een stuk koeler geworden, tot bijna koud onder mn lakentje, maar vanmorgen begreep ik waarom. We zijn West Siberië ingereden, zo’n 1100 km van Moskou. Toen we het rolgordijn omhoog deden waren er nog steeds berken bomen, maar meer wijds zicht. Veel houten huisjes en een strak blauwe lucht. Rond 7 uur wakker geworden, opgefrist in het toilet. Als je maar stevig op je benen staat, lukt het geïmproviseerd allemaal wel. Lekker ontbeten met banaan, mandarijn en thee. De nieuwe dag kan beginnen. Na de eerste langere stop reden we het Oeral in, nu werd langzaam het uitzicht een beetje glooiend, maar nog steeds heul veul bomen gezien en ouwe gribus dorpjes, met heul veul teringzooi. Vandaag 3x “gelucht” tussendoor. Je kunt dan niet heel veel, even wat kopen, broodje / ijsje. Het breekt de dag. Waar in je veel naar buiten kijkt (hartstikke zen wordt je hier), leest, slaapt en eet, in de middag nog even een “sappie” gedaan, in de restauratiewagon. ’s Avonds zijn we uit eten geweest in de restauratiewagon met vooraf, om in de cultuur te blijven, een wodka. Goeie manier om je alcoholprobleem niet zichtbaar te maken, het kwam in een klein theepotje met 2 kleine theekopjes. We dachten al, wat hebben we nu weer besteld? Maar het was een redelijk zachte wodka, waarbij niet gelijk je slokdarm weg schroeit. Iets over zevenen, wat eigenlijk iets over achten is (in Nederland iets over zessen), er is geen touw aan vast te knopen. In en om de trein blijft het Moskou tijd, terwijl het in de bewoonde wereld een uur later is M.a.w. morgenochtend is het voor ons (in de trein) nog een uur eerder licht, omdat het dan eigenlijk een uur later is pffff, rare snuiters, die Russen. Maar goed, iets over zevenen reden we een grens obelisk voorbij, Europa uit, Azië in. De laatste lange stop vandaag, rond kwart voor 8, in Jekaterinaburg, konden we een half uur naar buiten, maar hier vielen we erg uit de toom met ons korte broek en slippers, het wordt nu echt kouder, nu dieper Siberië in. Vanavond warme oplos cappuccino met Celebrations. We hebben wat te vieren. Kreeg bericht uit Hollanda, er zijn 7 kuikentjes geboren op recreatiecentrum van’t Veld, hoe leuk is dat?

Woensdag 4 mei, weer redelijk geslapen. Alleen omdat het buiten kouder is, heeft de Provodnik de kachel aangezet, weer bloed verziekend heet in de coupe. Toch vreemd om alleen in een boxershort in een trein te liggen, maar ze dwingen je ertoe. Dus vanmorgen toch ook maar weer in een korte broek begonnen, na opgefrist te hebben. Rolgordijn omhoog en wat zien we, nog steeds (berken) bomen en strak blauwe lucht. We zitten nu op zo’n 2300 km van Moskou. Om 7.45 uur hadden we een stop van 15 minuten, dus eerst even frisse neus halen, benen strekken en brood kopen. Waarna we op ons gemak (tja, we hoeven nergens heen vandaag), konden ontbijten. Het uitzicht werd opeens even schitterend, met open vlaktes met water/riet, soort moerasachtig gebied, maar uiteraard bleven de berken ook in zicht. Na de stop in Omsk, geen wolven gezien (iets met een liedje van drs. P), zitten we inmiddels in Oost Siberië, 3 uur tijdsverschil met Moskou (buiten de trein). Het weer is weer heerlijk, dus gewoon in t-shirtje naar buiten om te luchten. Nu lijkt het uitzicht wel te veranderen, heel wijds moeras gebied, mooie natuur. De stop ’s middags was wel ff spannend, een stop van 30 minuten en we zagen een supermarkt, net buiten het station. Daar gaan we ff kijken voor het avondeten. Spoor over lopen, boodschappen en terug, kan precies. Shit, was er een trein tussen gekomen, we moeten over de loopbrug terug naar het juiste perron. Wij dachten 1 spoor over gestoken te zijn, maar bij wagon 10 herkende we niemand. Andere provodnik, die ons niet binnen liet. Kut, verkeerde perron, onze trein is 1 perron verder. Nu moeten we opschieten, weer terug die trap op, volgende perron eraf, lastig op slippers. Was er toch een wel aardige provodnik bij die andere trein. Ze liet ons door de trein, ff trappetje aan de andere kant naar beneden, zo naar het juiste perron en jaaah, we zagen bekende gezichten. Daar was onze trein, pfffff, dan krijg je toch iets van zenuwtjes. Maar het was niet voor niets geweest. ’s Avonds zat Ruud een gerookte makreel te ontleden in onze coupe en ik had brood met boven verwachting lekker eiersalade. De eerste vraag was, wat zal het voor salade zijn (geen idee, zag er wel aardig uit) de 2^e zal het smaken? Alles dus best gelopen. Vanavond werd het rond 18.00 uur al donker, omdat het in de bewoonde wereld al 21.00 uur is. ’s Avonds om 19.50 uur stopte we nog 3 kwartier. Wij dachten, tijd voor een bakkie bij de “Starbucks”. We hebben goed gekeken hoe we liepen en kwamen in een winkelcentrum met een koffietentje. Nou, geloof me, onze eigen oplos cappuccino was goud bij deze bak slotwater die we nu op hebben. Maar, we zijn ff lekker uit geweest, in onze korte broek, waar andere een muts op hadden. Het verschil tussen overdag ene ’s avonds in temperatuur scheelt duidelijk een zomer of winter outfit. Ruim op tijd waren we weer in de coupe, laatste luchting deze dag. Op naar de Baco, om die koffie mee weg te spoelen.

Donderdag 5 mei, wat onrustig geslapen. Om 3 uur kwam het licht al langs het rolgordijn, en toen ik voor zessen naar de WC ging, was “iedereen” al op. Da’s me veulste vroeg, ben nog uurtje gaan liggen, maar was zinloze poging. Wat ik wel ff snel had gezien dat er nog hele stukken sneeuw lagen, maar wederom blauwe lucht en (berken) bomen met open vlaktes en heuvels. We reden net de Obelisk voorbij met km 3942 van Moskou, precies op de helft tot Peking/Beijing. We zijn deze ochtend uit gaan ontbijten in de restauratie, pannenkoekjes met appel en jus. Wij ontbijten en aan een andere tafel een stel Russen, al zo blauw als een gympie. Heerlijk om naar te kijken. In Kansk-Jeniseiski, 4351 km van Moskou hadden we rond kwart voor 9 een stop van 3 kwartier. En daar vonden we hem, net voor het station, in een grote espresso beker, als bar, de perfecte cappuccino met opgeklopte melk. Heerlijk op het stationsplein in de zon opgedronken met een stroom aan oude bussen en trolleys op de achtergrond. Deze middag gaan we de boel vast zoveel mogelijk opruimen, en daarna ons dagelijkse “BUD” momentje in de restauratie. De ober zat achter de bar te pitten, hij had geen dorst meer. Geweldig toch, die was vanmorgen, toen wij zaten te ontbijten, al druk in de weer met champagne. Het is te hopen dat het echte champagne was, anders heeft hij straks een zere nek en ook nog hoofdpijn. Toen kwam het wekker zet momentje. Alles is natuurlijk logisch, maar je wil wel op tijd wakker worden. Het is in de trein 19.00 uur, we moeten om 3.00 uur wakker worden. Mijn telefoon gaat wel met de tijd mee, daar is het 23.00 uur, op hoe laat moet ik mn wekker dan zetten? Op 7.00 uur toch? Ja maar, we gaan vannacht nog door een tijdzone. Wat gebeurd er als mn telefoon mee gaat? Het ergste wat kan gebeuren is dat we een uur te vroeg wakker zijn. OK, we kunnen slapen. Wat denk je, worden we om half 3 wakker gemaakt door de Provodnik, tja, dat kan natuurlijk ook. Blijkbaar moet de halve trein eruit, wachttijd voor de “toiletten”. Laatste zooi opruimen, op naar het volgende avontuur, om 3.47 uur stopt de trein, opeens is het niet meer midden in de nacht, maar al dag, want we verlaten het station en met die stap wordt het opeens 8.47 uur. Rare snuiters die Russen.

We zijn nu in Irkutsk/Lake baikal, 4500 kilometer vanaf Moskou.